6 juni 2016
We zijn weer terug uit Frankrijk en Alpe D'HuZes 2016 was een groot succes!
Dank zij Aukje en Hans van cattery Mr. Mistoffelees uit Spijkenisse waren onze 7 katten, onze kittens én ons huis in zeer goede en bekwame handen en konden we met een gerust hart die week van huis. In huize Liesbrit kun je natuurlijk niet zomaar iemand vragen om de katten te verzorgen. Zeker met zoveel dieren en ook nog eens kittens vergt dit specifieke kennis en ervaring. Normaliter is Maria uit Arnhem onze vaste mentor en oppas, maar dit jaar was zij door een operatie verhinderd. En vanzelfsprekend gaat de gezondheid áltijd voor! Gelukkig wilde Aukje alles tot in de puntjes komen verzorgen. Haar man Hans zorgde thuis voor hun eigen katten. Echt super lieve Hans en Aukje dat jullie dit voor ons gedaan hebben!
Ik heb maar liefst 5.100 Euro bij elkaar kunnen fietsen in mijn eentje! En Ron heeft daarbij ook nog eens 4.265 euro bij elkaar gefietst, samen bijna 9.500 euro!! Als team hebben we in totaal dik 23.000 Euro bij elkaar gekregen aan donaties. Drie keer ben ik die enorme berg opgefietst op 2 juni! Ron heeft het ultieme gepresteerd door maar liefst 6 keer de Alpe D'Huez te beklimmen. Laatste keer hebben we samen gefietst en dat was toch wel de mooiste beklimming! Trots op ons beiden! Iedereen die ons en het KWF kankerfonds heeft willen steunen nogmaals hartelijk dank!!
Toen we thuis kwamen leken de kittens wel een pond gegroeid! Hahaha onzin natuurlijk, maar je ziet dat geleidelijk groeien pas echt goed wanneer je ze een tijdje niet gezien hebt. We waren erg blij onze 12 schatten weer te zien en visa versa! Niemand deed beledigd of iets dergelijks. Het dagelijkse leven kon weer gewoon beginnen. Ron moest een paar dagen later meteen voor dik 1,5 week naar China voor zijn werk, dus voor mij een huis alleen met alle katten.
9 juni 2016
Deze week zijn de kittens voor de 3e keer ontwormd. Dat doen wij hier altijd met een tabletje Milbemax. En tevens zijn de kittens deze week voor het eerst geënt en hebben ze hun identificatie chip gekregen. Met de toekomstige pleegouders had ik afgesproken dat ik op die dag dus de officiele namen van het vijftal moest hebben. Dit keer namen die met de letter Y moeten beginnen. Alle namen zijn dus bekend en ik zal iedereen binnenkort aan jullie voorstellen.
13 juni 2016
Vandaag, met de moed der wanhoop, onze poes Lailah voor de VIERDE keer naar haar verloofde Charlie gebracht. Sinds februari 2016 is Lailah zowat continu krols... al 3 keer heeft ze bij die kanjer van een kater gelogeerd maar zonder succes helaas... Wordt vervolgd.
15 juni 2016
Dit zijn YOUP DUUK van Liesbrit en zijn zusje YENNY DIVA van Liesbrit!
Youp (R) liggend en Yenny (L) zittend)
Youp werd destijds het eerste geboren en Yenny kwam als derde ter wereld. Zij hebben een heel bijzondere band, slapen vaak samen. Maar beiden hebben ook een uitermate geschikt karakter om bij jonge kinderen te wonen. Broer en zus blijven dan ook heerlijk hun hele leven samen en gaan straks naar het gezellige gezin van Remy en Suzan en hun kinderen Maxe en Toff in Meerssen verhuizen. Hieronder zijn Remy en de beide kinderen volop aan het spelen met het kroost van onze Wiep.
18 juni 2016
En ook de beide zusjes YIPPIE van Liesbrit en YSABEAU van Liesbrit blijven de rest van hun leven samen! Altijd zó fijn wanneer kittens met z'n tweetjes kunnen blijven! Ysabeau en Yippie mogen half augustus naar Schiedam gaan verhuizen. Daar wonen Mariska en Jan Pieter en hun kinderen Thomas, Max, Evelien en Tijn (7,9, 10 en 12 jaar) een lekker druk gezin. Na het overlijden van Sam vorig jaar missen zij heel erg het gezelschap van een kat in huis. Ysabeau en Yippie hebben ook echt iets speciaals samen, ze zoeken elkaar veel op.
De naam Ysabeau is natuurlijk afgeleid van de overgrootmoeder van ons Y-nestje die eveneens deze fraaie naam draagt. Echt geweldig dat dit gezin heeft besloten om een van onze van Liesbrit dames deze bijzondere naam te geven! Yippie is het laatst geboren poesje en Ysabeau kwam als tweede ter wereld.
23 juni 2016
En als laatste stellen we jullie aan YAKUZA TIES van Liesbrit voor.
Het als derde geboren zoontje van onze Wiep gaat straks in Tiel wonen bij Femke en Martin en hun grote hond Indra.
De naam Yakuza heeft een betekenis, namelijk Japanse mafia! Ties zal straks zijn roepnaam worden.
Hierboven zien jullie de eerste kennismaking van onze Ties met zijn toekomstige huisgenoot Indra! Zijn toekomstige pleegmoeder Femke stelt hem gerust. Ties kijkt zijn ogen uit en vond alles in het begin maar eng. Tieske gaat straks samenwonen met een katertje wat een maandje ouder is uit Zevenhuizen en zij zullen ook op precies dezelfde dag verhuizen. Dit katertje is geboren in de cattery waar de vader van Ties woont (Finn) en waar mamma Wiep destijds heeft gelogeerd. Dit eveneens Brits Korthaar katertje is na een verhuizing terug gekomen in zijn geboortehuis omdat het niet klikte tussen hem en een oudere Brit. Hij heet officieel Jerry maar Femke en Martin gaan hem straks Joep noemen. Joep heeft een point vachtje en wat erg fijn is, is dat Joep opgroeit met maar liefst 3 honden om zich heen in Zevenhuizen. Die 2 gaan straks samen in hun nieuwe thuis in Tiel lekker veel kattenkwaad uithalen en Joep kan onze Ties een beetje wegwijs maken en op sleeptouw nemen hoe om te gaan met een hond.
24 juni 2016
Onze hoogzwangere O'Lily heeft inmiddels dag 64 bereikt. Het is haar vierde zwangerschap. De eerste keer beviel zij op dag 65, de tweede keer op dag 63 en de laatste maal weer op dag 65. Dus met een beetje mazzel bevalt Lily morgen en zal Ron ook aanwezig kunnen zijn. Want tot nu toe heeft Ron nog iedere bevalling van Lily gemist omdat zij elke keer een doordeweekse dag uitkoos en bovendien in een ijltempo kan bevallen. Voordat Ron dan helemaal vanuit Eindhoven terug in Schin op Geul kon zijn, was alles al achter de rug.
25 juni 2016
Vandaag was het inderdaad zover! Onze schat Lily is weer mamma geworden! Dag 65, Lily lijkt wel een uurwerk!! En Ron was er deze keer dus voor het eerst bij een bevalling van Lily. Het eerste kittens werd om 18:28 geboren en de tweede om 18:44 uur. Een katertje en een poesje. Beiden lagen in een stuit. Het derde baby'tje komt met het hoofdje eerst om 19:18 ter wereld en het is eveneens een poezenkind. Toen nam Lily even pauze. Na een hapje eten en wat lekker vers water kondigde nummertje 4 zich om 21:06 aan. Helaas heeft het als laatste geboren katertje maar een paar uurtjes mogen leven want hij kreeg snel na zijn geboorte plotseling ademhalingsproblemen. Ondanks dat Ron en ik letterlijk alles uit de kast hebben getrokken om hem erdoor heen te helpen mocht dat tot ons grote verdriet niet baten is hij heel vredig ingeslapen in onze armen... Gelukkig trekt een moederpoes zich daar totaal niets van aan. Ze keek nog niet op of om toen wij in alle hectiek bezig waren het leven van dit kereltje te redden. Zij lag volmaakt gelukkig met haar 3 witte sneeuwbolletjes in de warme bevallingkist te genieten van haar kroost!
Iedere moederpoes, ieder nestje en elk kitten is natuurlijk uniek en zéér speciaal. Maar dank zij onze Lily is er vandaag wel een heel bijzondere mijlpaal bereikt want zij zorgt met haar 4e nestje voor de afsluiting van het alfabet! Deze kersverse familie de Wit is namelijk ons Z-nestje! Het is niet zoals het alfabet ons 26e nestje maar het 27e nestje. Dit omdat we voor we een catterynaam hadden en officeel aan het alfabet begonnen al een allereerste nestje van onze opperpoes Anouk hebben gekregen in 2004. In 2005 zijn we toen met Anouk's 2e nestje aan het alfabet begonnen als cattery 'van Liesbrit.
Inmiddels hebben we al vele pleegouders net zo gelukkig kunnen maken als Ron en ik dat zijn met die schatten van ons. Statistisch gezien zijn er helaas altijd een paar pleegouders met wie we maar zeer weinig tot geen contact (meer) hebben en toch anders zijn gebleken in de belofte met elkaar in verbinding te blijven dan wij gedacht en afgesproken hadden maar gelukkig blijft dit aantal makkelijk op één hand te tellen. Maar met die vele andere toffe pleegouders hebben we wel allemaal contact en met sommigen zijn we zelfs bevriend geraakt. Heel veel pleegouders van een of meerdere van onze kittens blijven ook regelmatig op bezoek komen wanneer we weer een nieuw nestje hebben. We zijn erg dankbaar dat we zoveel fijne en lieve mensen hebben leren kennen gedurende de afgelopen 12 jaar. Hoe dan ook... het blijft vreselijk om uiteindelijk afstand te moeten van onze kindjes en rond de tijd dat ons kroost gaat verhuizen overweeg ik elke keer weer om er maar gewoon mee te stoppen. Want wat doe ik mezelf toch elke keer aan? Buiten de nieuwe pleegouders houdt er niemand zoveel van het betreffende als Ron en ik. Het vergt ontzettend veel van me en ik vind het echt een drama, élke keer opnieuw, om die kleintjes los te moeten laten. Zelfs na 110 kittens is het er NIET makkelijker op geworden! En weet je, wanneer dit wél het geval zou zijn dán pas zouden we moeten overwegen er echt mee te stoppen. Want die pijn die wij elke keer opnieuw moeten lijden maakt dat wij zijn wie wij zijn en een teken dat we het nog steeds met net zoveel passie en liefde doen als 12 jaar geleden.
1 juli 2016
Bijna 1 week oud. Gelukkig gaat het met de 3 baby's heel erg goed. Ze groeien lekker door en mamma Lily is zoals vanouds weer een supermamma! Ze komt nauwelijks de kist uit, ze eet en drinkt er en verzorgd haar mini's vol overgave. Niemand, maar dan ook niemand mag het kamertje binnen lopen van de andere volwassen katten, zelfs Snoopy niet. Ze wil rust en het rijk alleen hebben en natuurlijk mag dat want de moederpoes in huis is áltijd de baas! Nou zijn onze volwassen Britten dit wel gewend, zij voelen dit feilloos aan dus de deur van de slaapkamer waar Lily en haar baby's is staat gewoon open. De vijf kittens van Wiep begrijpen zoiets op deze jonge leeftijd van 12 weken natuurlijk niet. Door hun onbevangen karakter en onbesuisde gedrag zouden zij zeker wél dit kamertje binnen lopen/rennen en nog veel meer... Dat zou de kersverse mamma Lily natuurlijk extreem onrustig maken en het enige wat de eerste maand telt is dat een moederpoes constant en in alle rust bij haar kindjes kan zijn zodat de melkproductie goed op gang komt en de baby's zo goed mogelijk kunnen groeien. De streepjespyjamaatjes en hun mamma verblijven voorlopig dus op de benedenverdieping. De kattendoorgang die we permanent in een muur hebben gemaakt en die vanaf de hal waar ook de trap naar boven is en in de woonkamer/keuken uitkomt is voorlopig op een gedegen wijze afgesloten.
De volwassenen lopen gewoon regelmatig met ons mee naar de benedenverdieping, zeker de 3 jongens: Pappa Snoopy en zijn beide zonen Chako en Cisko. Anouk is graag boven want dan heeft ze rust en geen 'last' van de kittens. Lailah blijft ook het liefste boven. Bij onze slaapkamer is een fijn dakterras waarop zij regelmatig een frisse neus kunnen halen.
Huize Liesbrit is dus in 2 delen verdeeld, alhoewel, het zijn 3 delen geworden. Want vandaag is er nog een poes bij gekomen in huize Liesbrit: onze Moef! Moef, officieel Uffizi Moef van Liesbrit is een dochter van onze Lily die op 18 december 2012 hier geboren is. Ze is inmiddels 3,5 jaar oud en komt deze zomer voor de derde keer logeren in haar geboortehuis omdat haar pleegouders met vakantie gaan. De onkostenvergoeding die we hiervoor vragen komt ongeveer overeen met die van een kattenpension en wordt door ons altijd aan een goed doel geschonken, afgelopen jaren aan het KWF kankerfonds. We doen dit alleen voor katten die hier bij ons geboren zijn, dus we nemen geen andere katjes als logeetjes aan. Onze huiskamer is voor dit doel speciaal ingericht. Want natuurlijk kan Moef niet zomaar tussen alle andere katten gezet worden maar heeft zij als eigen verblijf onze woonkamer tot haar beschikking. De woonkamer kunnen we middels een schuifdeur van de rest van het huis afscheiden. Hieronder een foto van Moefje. Het is duidelijk te merken dat ze al voor de derde keer bij ons is. Na een paar uurtjes verstoppen voelde zij zich al snel thuis. We gaan regelmatig bij haar zitten om lekker te kroelen en iedere Tour de France etappe kijk ik samen met Moef. Super gezellig om ons uitgevlogen meisje zo weer lekker te kunnen verwennen en een fijne vakantie te geven.
7 juli 2016
Vandaag kregen Youp, Ysabeau, Yakuza, Yenny en Yippie hun tweede enting bij onze dierenarts. Alles was oké met het vijftal, want ook bij de tweede enting worden ze nog eens van top tot teen nagekeken en alles gecheckt.
Een hele 'volksverhuizing' zo'n ritje naar de dierenarts op deze leeftijd. Met name 'mini Ysabeau' vond het allemaal helemáál niet leuk en ook de rest begon op een gegeven moment flink te klagen.
Door een spoedgeval moesten we wel 25 minuten in de wachtkamer zitten eer we aan de beurt waren, dus dat stelde hun geduld nog eens extra op de proef.
9 juli 2016
Elke keer is het een feest om dit vrolijke vijftal op de foto te zetten. Ze kunnen zo leuk spelen samen en ze zijn zo lief, ondeugend en aanhankelijk. Echt een geweldig leuk nestje heeft onze Wiep op de wereld gezet samen met die lieve Finn. Kan ook niet anders met zo'n moeder en oma natuurlijk. Hieronder een foto waarbij ze alle 5 in de camera kijken. Ik heb ook allerlei leuke filmpjes maar die kan ik hier helaas niet plaatsen. Wie Facebook heeft kan op de pagina van Cattery 'van Liesbrit' wel naar de filmpjes kijken.
14 juli 2016
Dik 2 weken zijn de kleine witjes van onze Lily. Ze groeien lekker door, navelstrengetjes eraf gevallen, de oogjes en de oortjes zijn open, kunnen al een beetje op hun kontje zitten en waggelen soms een stukje door de kist. O ja, het zijn 2 meisjes en 1 jongetje. En ze zijn heel anders qua uiterlijk. De eerste geborene heeft een soort van vlekje op het hoofd, nummertje 2 heeft juist een heel erg wit hoofdje en nummertje 3 lijkt een beetje patroon te hebben. Maar we weten ook dat dit straks heel anders kan 'opdrogen'. Hoe dan ook zijn ze beeldschoon en zoooo schattig met die kleine kraaloogjes. De kittencamera staat alweer een tijdje op zodat jullie alles live kunnen volgen. De groeigrafiek van deze Z-kittens zullen we zo snel mogelijk maken, invoeren en plaatsen. Het is namelijk gigantisch druk met zoveel katten en kittens in huis en ik wil graag iedereen zoveel mogelijk aandacht geven.
20 juli 2016
En wat doe je als je met z'n vijven bijna 16 weken bent en er is een hittegolf? Juist ja, vooral niet bewegen en lekker met z'n allen ergens gaan hangen in de schaduw! Geen beste foto maar vond het te leuk om niet met jullie te delen.
Normaliter gaan onze kittens rond week15-16 verhuizen. Maar alle toekomstige pleegouders gaan nu of heel snel voor een langere periode op vakantie. Het is natuurlijk niet fijn en ook helemaal niet goed voor de ontwikkeling wanneer je als kitten(s) ergens nieuw komt te wonen en je bent daarna ineens best veel alleen of je moet al meteen naar een pension. Daarom hebben we met elkaar afgesproken dat ze blijven tot ze weer terug zijn van vakantie. Ysabeau en Yippie gaan als eerste verhuizen wanneer ze bijna 20 weken zijn. De week erna breng ik Ties naar zijn nieuwe thuis. Voor Youp en Yenny zal het nog later zijn namelijk wanneer ze 22 weken zijn.
Mamma Wiep begint haar kinderen nu te leren dat ze er niet meer van gediend is om constant voor ze klaar te staan. Dat gaat er soms best hard aan toe, maar ook dit hoort bij het leerproces en is te vergelijken dat wij mensen onze kinderen de betekenis van het woord NEE moeten leren. Niet leuk maar wel noodzakelijk.
De baby's van Lily groeien lekker door en worden komend weekend alweer 4 weken oud. Kittens van die leeftijd kunnen zichzelf nog niet warm houden. Nou is dat met deze hitte geen enkel probleem, maar dit werkt dus ook andersom. Zodoende dat ik onder de bevallingkist koelelementen heb gelegd. Een soort ingebouwde airco zeg maar!
Ze worden steeds sterker en actiever, dit tot grote schrik van mamma Lily. Zij kan daar niet zo goed tegen en wil haar kindjes nog steeds extreem beschermen. Toen ik afgelopen week de kist met de helft vergoot heb door het tussenschot eruit te halen is ze urenlang met haar lijfje op de plek van die tussenschot gaan liggen om te voorkomen dat de kittens daar naar toe zouden gaan. Uiteraard is er op een gegeven moment geen houden meer aan. Iedere dag kom ik wel een keer bij de kist en dan is die leeg! Lily heeft haar 3 babys dan onder het bed gelegd, helemaal in een hoekje. IK heb altijd met Lily te doen in deze tijd. Ik snap haar gevoelens en bezorgdheid heel erg goed. Maar het is toch echt tijd dat ze de wereld groter kunnen gaan zien dus ik ben van plan ze naar de huiskamer te verhuizen en daar de kittenren op te zetten met allerlei plekjes waar Lily ze dan verantwoord kan 'verstoppen'. Moefje is inmiddels alweer naar huis, dus dan kan Lily lekker ongestoord met de schuifdeur dicht daar van haar kinderen genieten. Maar dat gaat niet zonder slag of stoot natuurlijk. Dat zal een behoorlijke verandering voor Lily zijn. Gelukkig weet ik uit ervaring dat Lily al snel volledig op mij durft te vertrouwen en zich er binnen enkele dagen bij neer zal leggen. Bijkomend voordeel is dat het op onze benedenverdieping helemaal niet zo warm is. Wordt vervolgd.
27-28 juli 2016
Eigenlijk zou het vandaag een beetje feest zijn, want het is precies 12 jaar geleden dat de állereerste kittens geboren werden in huize Liesbrit. Onze poes Anouk (13,5) en Snoopy (13) kregen 4 jongens, Shadow werd vlak voor middernacht geboren, gevolgd door Crespo en onze eigen Chakotay en Cisko. Shadow is helaas vorig jaar overleden maar de andere jongens mochten vandaag hun 12e verjaardag vieren. Je zou kunnen zeggen dat we als Cattery van Liesbrit deze beide dagen dus 12 jaar bestaan.
Maar...Vannacht een zeer trieste nacht voor Irene en Bas in het Noord-Hollandse Warmenhuizen iets wat alles overschaduwde... Quiero Beau van Liesbrit, zoon van Ysabeau haar vijfde nestje, het Q-nestje, werd gisterenavond plots onwel. Kon van het ene moment op het andere ineens zijn achterpootjes niet meer bewegen en raakte compleet in paniek die arme schat. Binnen 45 minuten waren ze al met hem bij de dienstdoende dierenarts die echter niets meer voor hem kon doen buiten hem uit zijn lijden te verlossen. Beau heeft al op jonge leeftijd een hartkwaal ontwikkeld waarvoor hij regelmatig extra nagekeken werd. In dit geval was hij zelfs dinsdag nog bij de dierenarts geweest voor een reguliere check en heeft hij zijn jaarlijkse enting nog gekregen. Niets wees erop dat het zo snel voorbij zou kunnen zijn... Waarschijnlijk is er een bloedpropje geweest wat in zijn hersenen de functie van zijn pootjes en later ook zijn ademhaling sterk belemmerde. We leven heel erg met zijn lieve pleegouders mee... Rust zacht lieverd, je was een geweldige kerel! Beau was het drukste en ondeugendste kindje van het Q-nestje en hieronder nog een paar beeldige foto's van die schat uit de tijd dat hij hier mocht opgroeien.
één van mijn favoriete foto's van die schat
Ondeugend als altijd! Heilig Boontje op het kerstkussen
Queiro Beau is het kitten links
ze waren met velen destijds, het op één na grootste nestje sinds ons bestaan met maar liefst 6 kittens
Queiro Beau was o.a. een van de kittens die ik destijds heb mee genomen naar de dementerende bejaarden in het verzorgingshuis waar mijn moeder destijds woonde. Hij was zó makkelijk en lief en heeft toen de harten van veel van die lieve oude mensjes gestolen. Hieronder zien jullie daar een prachtige foto van.
Queiro Beau heeft een fantastisch, maar veel te kort leven gehad bij o.a. Bentley het konijn met wie hij opgegroeid is en die op 8 april dit jaar is overleden... Quiero Beau zou op 17 augustus deze maand pas 6 jaar oud zijn geworden... Hij is afgelopen vrijdag gecremeerd en is inmiddels weer thuis. Zijn pleegouders kregen nog een hele mooie pootafdruk van het crematorium en een plukje van zijn mooie, lange vacht.
Sterkte Irene en Bas met het verwerken van dit verlies...
4 augustus 2016
De 5 'terroristen' van Wiep van het Y-nestje zijn inmiddels bijna 18 weken oud. Ze maken het héle huis onveilig en rennen en springen als ADHD-kittens in de rondte! Dit tot ontzetting van Wiep want die vraagt zich echt serieus af waarom haar koters nog steeds hier wonen! Ze kan bijna niks meer van haar kindjes verdragen... Kon ik haar maar uitleggen waarom, maar helaas gaat dat nu eenmaal niet. We krijgen ontzettend veel bezoek en dat vinden de grote kittens natuurlijk hartstikke leuk. Ze wennen steeds meer aan kinderen wat gunstig is want zowel Youp en Yenny als Ysabeau en Yippie gaan bij jonge kinderen wonen. Hieronder wat schattige foto's van hen met kleine kindjes. Het zijn die 2 schatten die bij onze logeerpoes Moef wonen, de dochter van inmiddels dik 3,5 jaar van onze Lily. Zie hen ontspannen liggen daar! De meest open en onbevangen kittens zijn toch echt de streepjespyjamaatjes!
De mini's van Lily van ons Z-nestje zijn nu ruim 5 weken, waren onmiddellijk zindelijk toen ze in de huiskamer in de kittenren kennis maakten met het kattenbakje. Héle knappe kindjes heeft Lily altijd op dat gebied. Eten doen ze ook prima, maar wel alleen wanneer ik het ze voorschotel en ze telkens even met het mondje erin duw. Dan gaat de rest vanzelf. Maar uit zichzelf begrijpen ze dit onderdeel van het groter worden nog lang niet. De diverse bakjes met kittenbrokjes raken ze niet aan, ze willen alleen maar vers vlees en dat is prima voorlopig. Ze groeien goed maar lang niet zo hard op deze manier. Ze wegen nu alle 3 ruim boven de 500 gram. Maar wat een verschil met de kittens van Wiep die eigenlijk al rond de 4-5 weken de babycat brokjes helemaal uit eigener beweging begonnen te eten. Die wogen toen al met gemak 600-700 gram. Heel apart om de enorme verschillen in karakter steeds te zien tussen de diverse vachtkleuren. Al zijn het allemaal Brits Korthaar kittens, door de andere vachtkleur zijn er hele grote verschillen en dat merken we keer op keer. Precies dezelfde opvoeding en toch een geheel andere uitwerking. En natuurlijk zijn alle kittens lief en aanhankelijk. Maar de familie de Wit spant serieus de kroon op het vlak van lief zijn. Er bestaat niets lievers maar hebben zodoende ook een zeer zachtaardige aard waardoor ze vaak niet zo onverschrokken en dapper durven te zijn.
Hieronder een lieve foto van alle 3 de ijsbeertjes in een kittenmandje en eentje met hun superlieve mammie Lily.
En nog eentje van de Z-meisjes samen:
Afgelopen week heb ik de Z-baby's naar de keuken verhuisd. Met hele goede bedoelingen, want het werd tijd dat de babys aan meer geluiden en dergelijke zouden gaan wennen. Zeker de familie de Wit, want dat zijn al van die zachtaardige typetjes.
Dat ging wat de kittens onderling betreft eigenlijk meteen best wel goed, ondanks het enorme leeftijdsverschil. Maar zoals ik hierboven al vertelde is Wiep haar eigen kittens inmiddels helemaal beu en gromt en blaast fel tegen hen wanneer ze te dicht in haar buurt komen. Een volstrekt natuurlijk proces, alhoewel er ook moederpoezen zijn die deze fase van afwijzing helemaal niet krijgen en blijven moederen. Overgrootmoeder Ysabeau en oma Miep van deze Y-kittens zijn hier het voorbeeld van. Ysabeau (12 jaar) en Miep (7) zijn nog altijd onafscheidelijk! Prachtig om te zien, elke keer weer! Maar Miep zelf en ook haar dochter Wiep denken daar anders over, zogenaamde geemancipeerde moeders zullen we maar zeggen!
Maar dit even terzijde. Het hele vervelende in de situatie hier in huize Liesbrit is, dat onze Lily met die baby Z-kittens meent dat Wiep blaast en gromt tegen háár kittens en aangezien de Z-kittens nog piepklein zijn gaat een goede moederpoes dan vol in de verdediging... Dus Wiep en Lily hingen zich continu in de haren! En hoe... pfffft Wiep is niet het type poes wat zich dan bij de situatie neerlegt en Lily kan alleen maar beschermend reageren. Allemaal logisch en verklaarbaar maar beslist geen situatie die je lang wilt laten duren. Al die spanning en dat geruzie hard op hard is niet goed, voor niemand niet want iedereen raakt vol in de stress hierdoor. Dus na nauwelijks een hele dag heb ik alles weer omgehuisd en is Lily toch met haar kittens terug de huiskamer in. We vinden het altijd heel erg fijn wanneer kittens langer mogen blijven ivm vakantie van de pleegouders hoor, maar in deze situatie komt het even heel erg lastig en vervelend uit. Want wanneer het vijftal met 15-16 weken verhuisd was, was Wiep al lang moeder-af voor haar gevoel en zou ze zich heel anders gedragen en zou Lily de rust hebben in de keuken. Maar goed, het is nu eenmaal zoals het is en we hebben dus de woonkamer helemaal als grote kittenren ingericht. Het bankstel en tv meubel helemaal met panelen afgeschermd zodat ze daar niet onder kunnen verdwijnen of verstoppen. Geen ideale situatie maar het is goed te doen zo. Gelukkig dat we 3 jaar geleden die schuifdeur voor logeerkatjes hebben laten maken!!! Ik heb op deze manier in ieder geval mijn handen meer dan vol aan de 5 bijdehandjes van Wiep en de 3 zachtaardige baby's van Lily en hun moeders en de 5 andere oudere Britjes hier in huis. Ik heb het de afgelopen al vaak geroepen: het leven van een kattenmoeder is nooit saai!
Op 18 augustus gaan Ysabeau en Yippie als eerste verhuizen. Ik breng hen die dag naar Schiedam toe. Twintig weken zijn ze dan. Dan zijn er nog 3 kittens. De week erna op 24 augustus breng ik Yakuza Ties naar Tiel toe en dan zijn alleen Youp en Yenna er nog en hen gaan ergens na 4 september pas verhuizen en zijn dan 22 weken.
Nog een héééééél erg leuk nieuwtje: Onze Lailah is zwanger !!!!! JAAAAAAAAAAAAAAAAAAA na ruim 3 jaar en na 4 keer logeren bij kater Charlie en bijna 6 maanden aan één stuk krols zijn is het dan EINDELIJK gelukt... Ron en ik durven het nog steeds niet te geloven... Rond Ergens tussen 13 en 23 augustus mag zij hopelijk voor de tweede keer mamma worden! De oplettende lezer ziet nu dat ik op 18 augustus een hele lange dag van huis ben ivm de verhuizing van Ysa en Yip. Vanzelfsprekend kan ik een hoogzwangere poes niet een hele dag alleen laten dus heeft Ron verlof genomen en zorgt hij dat alles in gaten gehouden kan worden. Nog later de beide meiden verhuizen is geen optie. En na de welverdiende vakantie van hun pleegouders is de 18e meteen de eerste optie dat ik ze kan brengen. Hopelijk wil Lailah op me wachten, alhoewel Ron natuurlijk ook een uitstekende poezenvroedman is!
Zo heb je 2 jaar lang geen kittens en dan komt ineens alles tegelijk! Niet bepaald een goede planning zou je zeggen, maar soms valt er met poezen niet eens te plannen. We maken er gewoon het beste van straks.
Zoals vanouds hebben we altijd al de beste en de liefste pleegouders gevonden ruim vóór onze poezen bevallen. Wijzelf staan dit keer óók op de wachtlijst, want wanneer alles goed mag gaan met de bevalling en wanneer er dan ook nog een poezenmeisje bij zou mogen zitten, dan houden we dat mopje zelf en zal zij de opvolgster te zijner tijd worden van haar lieve mamma. Want we willen Lailah dit gedoe allemaal niet nog een keertje aandoen... Voorlopig eerst maar eens afwachten of ze deze tweede zwangerschap goed ten einde kan brengen want 3 jaar er tussen is niet niks. Bij onze Miep zat er ook ooit zoveel tijd tussen en dat ging allemaal best moeizaam maar heeft gelukkig geen enkele complicatie gebracht en heeft ons die lieve Wiep opgeleverd. Dus weer allemaal hartstikke veel en keihard duimen rond die data alsjeblieft!!!!
15 augustus 2016
Er heerst weer rust in huize Liesbrit!!
De 7 weken oude kittens van onze Lily hebben eindelijk de afzondering van onze woonkamer kunnen verlaten om in onze drukke woonkeuken verder op te groeien. Dat gaat prima samen met de 5 grote deugnieten van onze Wiep die inmiddels alweer 19 weken oud zijn. Het was even aftasten door de oudere kittens, ze hadden deze kleine de Witjes namelijk nog niet of maar nauwelijks gezien de afgelopen maand maar eigenlijk vond iedereen alles vanaf het begin al meteen goed zo. De familie de Wit gedraagt zich nu ook lekker vrij en hebben de hele keuken al verkend. Vanmiddag kreeg de drieling al meteen het eerste bezoek, maar liefst 4 vreemde mensen tegelijk en het ging hartstikke goed.
Deze rust die nu in huis heerst komt omdat vanaf afgelopen zaterdag moederpoes Wiep voor enkele weken bij mijn zus en zwager in Venlo is gaan logeren. Wiep werd zo gefrustreerd dat haar 5 drukke kittens nog steeds zo nadrukkelijk aanwezig zijn dat ze alleen nog maar liep te grommen en blazen, want over kwam ze wel een van haar kittens tegen. Vijf stuks is ook een heleboel. Ik ben zooooo blij dat we tot deze oplossing hebben kunnen komen want het effect van haar afwezigheid is enorm groot. Ben mijn zus en zwager daar erg dankbaar voor!! Wiep voelde zich al meteen thuis en met name mijn zwager is een echte kattenvriend waar Wiep al snel een leuke band mee opgebouwd heeft. Binnen een uur lag ze al lekker op hun bed en gedraagt zich alsof ze nooit ergens anders gewoond heeft. Voor iedereen op deze manier even een time-out. Zo kan onze Wiep even 'resetten' in een heerlijk kuuroord waar ze tot rust kan komen. Ik heb haar lievelingshapjes, snoepjes, speeltjes en krabpalen mee genomen en het gaat echt super met haar. Hieronder wat foto's van haar toen ik haar gebracht heb voor haar logeerpartijtje.
Youp, Ysabeau, Yakuza Ties, Yenny en Yippie zijn door de afwezigheid van hun chagrijnige moeder een stuk minder druk en veel meer ontspannen, de kennismaking met de kleine Witjes geeft weer een leuke afleiding. Het gedrag van Wiep is overigens heel normaal. Wanneer kittens ouder worden als 17-18 weken is de maat voor de meeste moederpoezen vol. In de natuur is het dan tijd dat je als kitten de groep gaat verlaten en je eigen weg zoekt en dat geldt zéér zeker voor katers, want wanneer deze blijven gaan zij op een gegeven moment hun eigen moeder dekken en krijg je inteelt. De natuur is zo mooi geregeld, dus dat wordt voorkomen door het afwijzende gedrag van de moederpoes. Omdat dit keer ook nog eens alle 5 de kittens zo lang blijven, werd de stress van Wiep alleen maar meer en meer want waar ze ook was in huis, ze kwam altijd wel een van haar kinderen tegen.
Misschien vragen jullie je nu af waarom ik in Godsnaam de kittens zo lang laat blijven en de verantwoordelijkheid van vakantie niet bij de pleegouders leg. Kittens die nog zo jong zijn kun je niet al binnen 3-4 weken na hun verhuizing naar een nieuw thuis al meteen 2-3 weken alleen in een huis laten met een of twee keer per dag verzorging van een lieve buur, familie of vriend. Daar zijn ze nog te jong voor. Wij stoppen al onze energie in het opvoeden van sociale katten en katten die sociaal zijn opgegroeid zijn vrijwel nooit lang alleen geweest. Dat kan natuurlijk wel wanneer een kat volwassen is, een geheel ander verhaal. Maar ook dan is het tijdens de vakantieperiode het beste wanneer er iemand in huis kan komen logeren waardoor de katten toch de hele dag door regelmatig mensen zien. Dus daarom blijven de kittens van Wiep langer bij ons. Al komt dit nu allemaal niet zo handig uit en hebben we dus zelfs ervoor moeten kiezen mamma Wiep even elders te laten logeren. Omdat van deze 5 kittens er maar liefst 2 koppeltjes gaan verhuizen kwam het dus net zo uit dat er dus niet één of hoogstens 2 kittens langer blijven maar dat ze alle 5 hier nog steeds wonen.
En ook héél belangrijk dat de 'overspannen' Wiep nu even elders logeert is het feit dat onze hoogzwangere Lailah nu in alle rust haar baby's ter wereld kan brengen ergens in de komende 10 dagen. Gisteren heeft Lailah dag 60 van haar zwangerschap bereikt. Zoals ik al zei is de planning erg lastig op velerlei gebied. Zo is onze dierenarts uitgerekend deze week op vakantie en ga ik as donderdag Ysabeau en Yippie naar hun nieuwe thuis in Schiedam brengen. Geen kitten gaat hier zonder ons de deur uit, dus ondanks dat Lailah die dag op dag 65 zit gaat de verhuizing die dag plaatsvinden. Ron heeft verlof en zal alles rondom Lailah in de gaten houden. Bij haar eerste zwangerschap beviel Lailah op dag 67 dus wie weet doet ze dat dit keer ook wel. We zullen het zien en er zit niks anders op dan afwachten. Iedere 2 uur gaat 's nachts weer de wekker om Lailah te checken (meestal slaapt ze naast me dus dat is dan wel handig) en overdag zal ik niet lamger dan 1 á 2 uurtjes meer van huis gaan. Op de foto hieronder is Lailah 57 dagen zwanger.
16 november 2016
We zijn nu dik 2 maanden verder...
Vandaag probeer ik de draad hier op onze website weer op te pakken. Ik ben tot de conclusie gekomen dat er geen juist moment zal komen om met een beter gevoel over onze ventjes Chako en Snoopy te vertellen en dat het waarschijnlijk altijd pijn zal blijven doen. Ik was eerlijk gezegd wel op dat moment aan het wachten. Maar dat komt dus gewoon niet en zal ook niet komen. Het doet pijn, iedere dag weer... Maar dat ik er maar niet aan toe kwam weer de leuke dingen van onze cattery met jullie de delen is natuurlijk niet leuk voor de pleegouders van alle andere schatten die hier het afgelopen half jaar heel gelukkig zijn opgegroeid en reeds uitgevlogen. Maar voor mijn gevoel zal ik eerst het verhaal van onze Chako en zijn pappa Snoopy moeten doen voor ik de leuke en gelukkige momenten kan en wil beschrijven. En dat kreeg ik maar niet voor elkaar. Daar ga ik nu verandering in brengen... Omdat veel lezers zich afvragen wat er nu aan de hand was even snel het trieste verhaal:
Chakotay bleek op maandag 29 augustus bij zijn iets vervroegde jaarlijkse controle bij de dierenarts omdat hij ineens slecht at en in korte tijd mager aan het worden was heftig uitgezaaide darmkanker te hebben. Tijdens de kijkoperatie die volgde nadat onze beide dierenartsen verdikkingen voelden aan zijn darmen bleek dat ook de lever en de alvleesklier van onze Chako al met vele kleine tumoren bezaaid waren. We hebben onze schat toen meteen verder lijden bespaard omdat dit beeld alleen maar onherroepelijk tot een snelle en pijnlijke dood zou lijden... Chakotay is niet wakker geworden uit zijn narcose en is vredig ingeslapen...
Onderstaand stukje tekst heeft Ron toen geschreven voor hier in dit dagboek. Niet wetende wat ons diezelfde week nog te wachten stond...
"12 jaar geleden. Annelies en ik hebben allebei een paar moeilijke jaren achter de rug maar vanaf nu moet het bergop gaan. We gaan definitief samen op de Hoogbeek wonen en besluiten herplaatskater Snoopy en herplaatspoes Anouk mee te nemen in ons geluk. Maar voordat we het goed en wel in de gaten hadden bezorgde dit andere verliefde koppel ons een ondenkbaar geschenk: Een prachtig nestje met vier pracht katers en daarmee het begin van onze Cattery. Twee van de vier mochten voor altijd bij ons blijven en sindsdien kennen wij geen ander leven dan met de broertjes Cisko en Chako(tay). We kunnen rustig stellen dat we de afgelopen 12 geweldige jaren grotendeels aan deze jongens te danken hebben.
Ergens in je achterhoofd weet je ook wel dat alles eindig is en dat ook een geweldige kat niet het eeuwige leven heeft.
Toen we echter afgelopen maandag toch vrij plotseling afscheid moesten nemen van onze heerlijke Chako is alle ratio toch ver te zoeken. Alleen intens verdriet heerst er. Natuurlijk hebben we het beste besloten en hem echt lijden bespaard maar in ons gevoel hadden we hem eeuwig willen vasthouden.
Lieve schat, Chakofroemel, aardappel, gouwe gek, tunnelgek, je hebt ons zoveel gegeven dat is niet in woorden uit te drukken. Je bent hier nooit weg. Alles herinnert aan jou. We hopen intens dat we jou ook een heerlijk leven hebben kunnen geven. Je bent de laatste tunnel ingestapt. De regenboog heeft er een goudstuk bij. Geef Promiss een kopje van ons!"
Zijn vader Snoopy heb ik diezelfde week op donderdag 1 september eveneens meegenomen naar de dierenarts voor zijn vervroegde, jaarlijkse controle. Na de shock wat er met Chako aan de hand bleek te zijn wilden we ook Snoopy extra snel laten nakijken. Op die dag vierde Snoopy zijn 13e verjaardag en is het tevens de verjaardag van Ron. (Akelig detail was dat ik toen weer geconfronteerd werd met het reismandje waarin ik die maandag onze Chako zijn laatste reis heb laten maken en wat bij de dierenarts achter gebleven was om later, wanneer de Z-baby's van onze Lily hun enting zouden krijgen., pas mee naar huis zou nemen). Maar gelukkig! Snoopy bleek 'slechts' linksboven in zijn bekje een ontstoken kiesje te hebben. Dat is makkelijk op te lossen gelukkig. Snoopy is toen meteen hieraan geholpen en ik heb een uitgebreid bloed-urine onderzoek laten doen omdat hij immers toch onder narcose moest en hij hierdoor geen stress zou ondervinden. Diezelfde middag kon ik ons kereltje weer gaan halen en alles leek volstrekt normaal. Natuurlijk was hij nog wat onvast ter been en hij at niet, maar dat was logisch gezien de operatie in zijn bekje. Drinken deed hij prima en we hebben nog geknuffeld samen, ik had er alle vertrouwen in. Diezelfde avond kreeg ik wel al bedenkingen omdat hij naar mijn zin helemaal niet echt opknapte. Hij kwam niet bij me liggen wat hij normaal áltijd wil, ook als het niet kan. Eigenlijk zag ik hem alleen maar zwakker worden. De ochtend erna in alle vroegte contact opgenomen met dierenarts die wilde dat ik minimaal 24 uur moest afwachten gezien de narcose. Reëel van hem, we moesten hem natuurlijk wel wat tijd geven. Maar ook vlak de middag werd onze Snoopy alleen maar zieker en zieker. Bij ons dierenartsenechtpaar gingen nu ook alarmbellen rinkelen. Die vrijdagmiddag nog terug naar de praktijk. Wondje in zijn bekje zag er rustig uit. Onze Snoop is nóg eens van top tot teen nagekeken. Sommige uitslagen van zijn bloed en urine waren al binnen en wezen niet ergens op waar we acuut iets aan konden doen of waar het aan scheelde. Snoopy kreeg extra anti biotica en een infuus met vocht en broodnodige mineralen ed. Daar MOEST hij van opknappen! Maar niks was minder waar. Wel heeft hij in de late namiddag eindelijk wat geslapen. Die avond en met name de nacht zagen we hem ieder uur achteruit gaan. Ron heeft hem bij mij op schoot gelegd, want hij was te zwak geworden om op bed of op een stoel te springen. Snoopy leefde 13 jaar lang om bij mij op schoot te liggen en daar had hij álles voor over maar zelfs dat wilde hij niet meer... Hij trok zich steeds meer terug, sliep nauwelijks en kreunde wanneer we hem aanraakten tijdens het aaien en liefkozen... Die nacht was de ergste van ons leven... en telkens bedacht ik mij dat de kans dat we 2 van onze jongens in één week zouden verliezen toch belachelijk klein moest zijn??!! Toen het ochtend werd heb ik meteen onze dierarts gebeld en hem gevraagd naar ons toe te komen. Ondanks dat het hun vrije weekend was, was Gaston Gigase binnen 3 kwartier bij ons... Nogmaals helemaal nagekeken maar Snoopy wilde niet meer leven en in zijn ogen zagen we dat hij ons smeekte hem te helpen en dat hebben we samen met onze dierenarts met alle liefde die we voor hem voelden gedaan...
Pappa Snoopy en zijn zoon Chako zijn samen met anderen gecremeerd... Ze waren beiden immers in hun hele leven nog nóóit alleen geweest...altijd gezellig met anderen. Ze waren zó graag samen met de anderen... Ze zijn dan ook samen uitgestrooid... voorgoed bij elkaar, voor altijd verbonden... Het enige wat wij in de wereld van de levenden nog van hen hebben is een afdruk van hun rechterachterpootje... En natuurlijk is nog altijd onze trouwe poes Anouk, de moeder van Chako en het 'meisje' van onze lieve Snoopy bij ons. Zij wordt komende maand alweer 14 jaar. En gelukkig loopt ook onze Cisko, broer van Chako en ook een zoon van onze Snoopy, nog altijd lekker vrolijk rond in huize Liesbrit. Hij werd op 28 juli samen met zijn broer 12 jaar oud. Maar het complete gezinnetje waar we de afgelopen 12 jaar van mochten genieten is niet meer compleet en daar zijn Ron en ik ons iedere dag weer pijnlijk van bewust. Maar we vieren het leven van onze beide jongens die ons zijn ontvallen ook iedere dag. De herinneringen aan hen doen ons glimlachen, de liefde die we van hen mochten ontvangen koesteren we.
Ons troost de gedachte dat onze Chakotay vanuit de kattenhemel zijn vader 'tot zich geroepen heeft'. We weten dat dit belachelijk is en dat het ook absurd klinkt maar hoe mooi zou het zijn wanneer het zo heeft mogen gaan? Onze Chakofroemel kón namelijk niet zonder zijn vader. Twaalf jaar is hij mogen worden maar toch gewoon het gedrag van een kitten, een echt pappa's kindje, we noemden hem gekscherend 'huilbaby'. Ontelbare keren hebben we om dit gedrag van onze Chakotay hartelijk mogen lachen. Zie als voorbeeld van hiervan de foto van die 2 samen in het bidet! Wát een ventje en wát een fantastische vader had hij! Mocht het zo kunnen gaan, dan troost ons dat echt enórm. Liever Ron en ik zónder Snoopy verder leven als dat Chako zonder zijn pappa Snoopy gedurende de eeuwigheid zou moeten voortbestaan.
Ik ben nu kapot, het verhaal herbeleven door het op te schrijven valt me zwaar tegen maar het zal wellicht en hopelijk wel meewerken bij de verwerking ervan. pfffft....
We willen bij deze alle lieve mensen bedanken die een mooi kaartje hebben gestuurd om ons te troosten, alle wildvreemden die ons dagboek lazen en een mailtje hebben gestuurd en alle anderen aardige mensen die ons op een of andere manier hebben laten weten dat ze met ons meeleven!! Het heeft ons héél erg goed gedaan, BEDANKT !!
Later deze week pak ik het dagboek dus weer op vanaf deze plek en vanaf de dag dat de eerste kindjes van Wiep hun ouderlijk huis hebben verlaten... Beetje een vreemde overgang wellicht maar denk dat het op die manier het duidelijkste is.
Op 15 augustus was de laatste update en ik ga vanaf nu weer vanaf 18 augustus het dagboek aanvullen. Omdat ik alles tegelijk wil bijschrijven en het even duurt eer ik alle maanden op chronologische volgorde heb staan en de bijhorende foto's erbij heb gezocht zal dat wel eventjes duren maar ik streef ernaar dit vóór 25 november up to date te krijgen.
18 augustus 2016
Vandaag ben ik de eerste kittens van onze Wiep naar hun nieuwe thuis gaan brengen. Ysabeau en Yippie mochten het spits afbijten. Samen in een hele ruime reismand zijn we de reis naar Schiedam aan gegaan en ik heb de meiden geen kick horen geven. Ze zijn heel tevreden samen gaan slapen en zelfs in de file waarin ik nog een tijdje stond kon hen niet wakker krijgen. Buiten bloedheet maar in de auto gelukkig aangenaam door de airco. Bij Mariska, Jan Pieter, Thomas, Max, Evelien en Tijn aangekomen ging het eigenlijk meteen perfect. De 4 kinderen stonden al te stuiteren van enthousiasme! Heerlijk om zo ontvangen te worden. Onbevangen en vrij liepen beiden meisjes door het huis en maakten op een zeer ontspannen manier kennis met hun nieuwe verzorgers en huis voor de rest van hun leven! Ik blijf altijd lange tijd erbij terwijl de kittens wennen. Het is en blijft vreselijk om mijn kindjes achter te moeten laten. Maar er komt onherroepelijk een moment dat ik toch zal moeten vertrekken en wel zónder mijn hartendiefjes... Mijn hart breekt want ik laat dan ook letterlijk een stuk van mijn hart achter. De afgelopen jaren heb ik daar een bepaalde modus in gevonden. Voorheen ging ik altijd uitgebreid afscheid van mijn kindjes nemen, keek ik ze nog eens diep in de ogen, nog één knuffeltje, nog snel één kusje... uitgebreid nog de pleegouders op hun hart drukken waar ze vooral op moeten letten en zo maar op die manier ging ik altijd helemaal overstuur en huilend de deur uit. Maar ik moet natuurlijk wel nog dat hele eind naar huis rijden en dat is vrijwel niet te doen wanneer je zo emotioneel bent, het is ronduit gevaarlijk. Dus tegenwoordig doe ik dat anders en dat spreek ik al voordat ik er ben met de pleegouders af: op een gegeven moment ga ik gewoon en dan moeten ze me gewoon geruisloos laten vertrekken. Zodra ik de deur dan achter me dicht trek overvalt me dan alsnog een gevoel van paniek en het voelt dan verschrikkelijk onherroepelijk. Ik wandel dan nog wat door de buurt, laat mijn tranen de vrije loop en probeer dan zo rustig mogelijk huiswaarts te rijden. Meestal plan ik na het afscheid nemen van mijn kindjes dan iets leuks als afleiding. Het ideale plan is dat ik daarna een van onze uitgevlogen kittens ga bezoeken. Want dan zie ik weer eens letterlijk waarom ik dit allemaal doe. Een gelukkig gezin met een van Liesbritje wat gelukkig is. En wat mooi toch wanneer je dit aan je medemens kunt schenken: geluk in de vorm van een heerlijk van Liesbritje! Ik heb in feite het mooiste 'beroep' wat bestaat, afgezien van dat ene moment, namelijk dat ik die voordeur achter me dicht moet trekken...
19 augustus 2016
Gisteren, toen ik op weg van Schiedam weer naar huis reed maakte ik me vanzelfsprekend zorgen om Lailah. Ze was samen met Ron, dus ze zou er niet alleen voor staan. Maar toch... Ze zou toch niet zonder mij erbij gaan bevallen? Gelukkig was dit niet het geval en toen ik thuis kwam lag Lailah rustig te slapen en was er nog niets aan de hand.
Dat was deze ochtend wel anders! 39 maanden na haar eerste bevalling op dag 67, op dag 66 van haar tweede zwangerschap was de bevalling van Lailah begonnen! Het zal weer ons A-nestje zijn want het alfabet was met de komst van de familie de Wit rond. Of moet ik het ons A2-nestje noemen, of AA-nestje? Doet er ook helemaal niet toe, we zijn trots dat we weer van voren af aan mogen beginnen. Aan zoiets liefs en moois raak je nooit gewend en voelt elke keer alsof het de eerste keer is.
Rond een uur of half 6 kwam Lailah heel onrustig bij me liggen maar stond ze ook om de haverklap weer op een miauwde dan klaaglijk. Haar weeën waren duidelijk begonnen en ze zetten in een flink tempo door. De vliezen braken rond zeven uur. Zoals hieronder op de foto, op haar rug en geheel gestrekt, heeft ze een paar uurtjes naast me gelegen op bed en ze wilde het liefste dat ik steeds mijn hand op haar buik legde.
En wat ging alles snel en goed, ondanks dat er zoveel tijd tussen haar 1e en 2e zwangerschap zat! Even na zevenen kreeg ze serieuze weeën die ze weg zuchtte en om 07:24 uur werd het eerste poesje geboren, weliswaar in een stuit maar Lailah deed het zo goed allemaal en kreeg het zelf goed voor elkaar. Het eerste moppie woog 92 gram. Lailah was metéén een volleerde mamma. Ze wist het nog allemaal! Wassen en het kleintje laten drinken, het ging van een leien dakje. Om 08:57 uur kwam een tweede kitten ter wereld, een katertje wat 102 gram woog en hij werd heel snel gevolgd om 09:25 uur door een tweede poesje wat heel klein was en maar 76 gram woog. Lailah nam een tijdje pauze en om 10:54 uur kwam een vierde kitten ter wereld, weer een poesje en dit keer de zwaarste van allemaal want zij woog maar liefst 114 gram. Alle kittens hebben de prachtige kleur blauw.
Iedere moederpoes is héél gelukkig en tevreden met haar baby's maar bij Lailah leek het er wel vanaf te spatten! Een waar genot om naar te kijken !!
24 augustus 2016
Het gaat perfect met mamma Lailah en haar 4 blauwe baby's. Maar ik zal haar vandaag voor het eerst alleen moeten laten want het is weer zo'n dag waar ik altijd heel erg tegenop zie. Afscheid nemen van mijn hartendiefjes... Uiteraard blijft Ron thuis om op te kersverse mamma en haar pas geboren spruitjes te passen. Hij heeft er speciaal een verlofdag voor genomen.
Vandaag ben ik Yakuza Ties naar zijn pleegouders Femke en Martin en hun hond Indra in Tiel gaan brengen. Ties gaat niet alleen bij hen wonen maar óók bij het 1 maand oudere kitten Joep, ook een Brits Korthaar kater in de mooie point variant. Joep is geboren bij de cattery waar Ties destijds is verwekt, dus daar waar de verloofde van mamma Wiep, Finn, woont in Zevenhuizen. Joep was al eerder geadopteerd en was bij een volwassen Brit gaan wonen maar helaas, wat zelden voorkomt gebeurde bij Joep: het klikte totáál niet tussen Joep en de volwassen Brit. Heel zielig en na een tijdje is hij zodoende terug gegaan naar zijn geboortehuis in Zevenhuizen. Omdat Femke en Martin bij ons op de vierde plaats van de wachtlijst van onze zwangere Lily stonden en het altijd afwachten is hoeveel kittens een poes mag krijgen heb ik hen de tip gegeven te overwegen of Joep niet een leuk speelkameraadje zou zijn voor onze Ties. Joep was opgegroeid met honden en zou dus onze Ties in zijn gewenning naar Indra toe kunnen helpen. Zo gezegd, zo gedaan. Femke en Martin zijn Joep gaan bezoeken bij Anneke van de cattery en waren meteen verkocht. Joep is die tijd tot Ties mocht verhuizen bij Anneke blijven wonen. Ook om tot rust te komen van alles wat hij aan negatiefs had meegemaakt. Anneke brengt haar kittens niet zelf weg. Zodoende had ik met Femke en Martin afgesproken dat zij Joep op dezelfde ochtend in Zevenhuizen zouden gaan halen zodat zij zo'n beetje samen met mij in Tiel zouden zijn. Dit zodat Ties én Joep tegelijkertijd kennis zouden kunnen maken met hun nieuwe thuis. Dan zou geen van beiden een voor-of nadeel hebben. Samen wennen aan alles en kittens kunnen het over het algemeen altijd snel en goed met elkaar vinden
Goed plan en zo hebben we het ook uitgevoerd. Wéér zo warm buiten, 36 graden ! Lang leve de airco en we gaan op weg. Ook Ties hoor ik de hele weg niet. Hij gaat net als zijn beide zusjes braaf slapen gedurende de uren dat we op weg zijn. Femke en Martin kregen file onderweg waardoor ik een kwartiertje voor hun deur heb moeten wachten maar op zich slaagde ons gezamenlijke plan dus perfect. Tegelijkertijd hebben we de beide kittens uit hun afzonderlijke reismandjes gelaten. Na wat gesnuffel aan elkaar nam onze Ties meteen het voortouw, voor niks en niemand bang verkende hij alles. Joep was heel voorzichtiger en zelfs een beetje bang maar dat is totaal verdwenen na verloop van die eerste week. Zeker toen hij op het einde van de dag kennis mocht maken met Indra de hond, dat was echt een vorm van "herkenning en vertrouwen" voor Joep en toen werden de rollen een klein beetje omgedraaid. Alhoewel Ties, dapper zoals hij is, ook niet al te lang nodig had om aan die grote, lieve meid te wennen. Later meer foto's van Ties en zijn nieuwe vrienden in zijn nieuwe thuis.
Hieronder een foto van de beide, toekomstige vriendjes toen ze voor het eerst met elkaar aan het kennismaken waren!
27 augustus 2016
Het gaat uitstekend met de blauwe baby's van onze Lailah. De navelstrengetjes zijn eraf gevallen en de oogjes van alle 4 de mopjes zijn open en ze kunnen ons horen. Bovendien hebben ze alle vier hun geboortgewicht al verdubbeld! De kittens vinden Ron en mij nog een beetje eng maar beginnen al aardig aan ons stemmen en aanrakingen te wennen. Lailah geniet intens van haar tweede keer mamma zijn en dat is zooooo mooi om te zien! Ik kan er uren naar kijken hoe zij ze vertroetelt en koestert. Het fanatieke wassen van Lailah baart me wel een beetje zorgen. Waarom? Wanneer Lailah zichzelf wast dan schuurt zij met haar tanden langs haar nageltjes aan haar pootjes, alsof ze aan het flossen is en haar tandjes als flosdraad gebruikt. Dat heeft zij altijd zo bij zichzelf gedaan en dat gaat ook met het nodige geluid gepaard. Een hele aparte methode, want we hebben nooit eerder gezien dat een kat zich op die manier schoon maakt. Lailah doet dit óók bij haar baby's maar dat kán natuurlijk niet!!!!
De mini-nageltjes aan die piepkleine pootjes kun je niet langs volwassen tanden halen zonder dat dit licht gaat bloeden. Lailah deed dit bij haar eerste nestje ook, maar ze schrok toen denk ik van de smaak van bloed in haar mond en is daar toen snel mee opgehouden. Dat is ze dit keer duidelijk niet van plan. Omdat de baby's de eerste weken op een spierwitte onderlegger van celstof liggen kan ik ieder spoortje bloed zien en iedere dag moet ik alleen al daarom een schone onderlegger gebruiken. Op de foto hierboven kun je het ook duidelijk zien, die kleine spoortjes met bloed. Het is ook niet dat de kittens echt wondjes of zo aan hun pootjes hebben maar ik vind het wel erg vervelend om te zien. Moederpoezen zullen wel weten wat het beste is voor hun baby's dus ik hou het nauwlettend in de gaten dat dit niet voor problemen gaat zorgen. Volgens de dierenarts kan er in feite niks mis gaan omdat er geen echte wondjes ontstaan en alles goed schoon is in de kist. Maar het ís wel erg maf en vreemd dat ze dit doet. Nog nooit van anderen gehoord over zulk raar gedrag. Lailah is een unieke meid, maar dat wisten we natuurlijk wel al en juist daarom zijn we zo dol op haar!
28 augustus 2016
Het is een genot om te zien hoe Youp en Yenny, de enige kindjes van Wiep die hier nog wonen, samen met de familie de Wit optrekken! Hartverwarmende taferelen!
Ondertussen blijven de 3 kleintjes van Lily lekker bij mamma aan de melkbar drinken! Met name Youp staat dan vaak te azen en zou best graag mee willen gaan drinken maar dat heeft onze kleine held tot nu toe nog niet gedurfd. Daarom krijgt hij regelmatig lekkere kattenmelk van ons om op te slobberen samen met zijn zusje.
En de familie de Wit maakt best veel gebruik van de leuke witte mand in de vorm van een kattenkopje. Eigenlijk ligt daar nauwelijks een kat in in al die jaren dat we de mand hebben. Maar hij staat zo leuk in de keuken.
Gelukkig compenseren de 3 kleine ukkies van Lily dit nu.
___________________________________________________________________
29 augustus 2016 - 1 september - 3 september 2016
GITZWARTE dagen..
Sterfdag van onze 12 jarige kater Chakotay...13e verjaardag van onze allerliefste schat Snoopy en zijn onbegrijpelijke sterfdag nauwelijks 2 dagen later...
Door het verdriet wat ons compleet heeft overmand heb ik ruim 2 maanden dit dagboek niet kunnen bijwerken... Pas op 16 november 2016 heb ik de draad weer opgepakt. Dus daar kan het complete verhaal van deze dramatische dagen gelezen worden.
___________________________________________________________________
31 augustus 2016
Zelden zo'n relaxte moederpoes als Lailah meegemaakt kan ik jullie vertellen! We hebben nog maar zelden mee gemaakt dat een moederpoes het helemaal oké vindt dat kittens gewoon over de rand van de bevallingskist mogen lopen! De slaapkamerdeur staat gewoon de hele dag open en de kittens van Wiep en alle anderen mogen zo naar binnen wandelen. Op onderstaande foto zien jullie Yenny gewoon ÍN de kist en Lailah vindt het allemaal best!
De enige die Lailah niet boven tolereert is Lily. Maar Lily komt gelukkig nog maar zelden meer boven want zij heeft haar pootjes vol aan haar eigen kittens die in onze woonkeuken lekker de boel onveilig maken. Ik zeg 'gelukkig' omdat wanneer zij dat wel doet, ze meteen systematisch naar beneden gemept wordt door mamma Lailah. Het zijn nooit de dikste vriendinnen geweest en helaas is het leeftijdsverschil tussen de kittens van Lily en Lailah zo groot dat hen dit niet dichter bij elkaar kan brengen wat wel jammer is. Vaak worden moederpoezen in zo'n geval heel tolerant naar elkaar wanneer ze kittens in vrijwel dezelfde leeftijd hebben en heeft dat zijn positieve weerslag op de jaren die volgen.
Zo had onze Anouk in 2006 bijna samen met onze Ysabeau haar derde nestje en Ysabeau haar 1e nestje. Ook dat waren beslist geen dikke vriendinnen maar door die tijd van samen bijna even oude baby's hebben is er een mooie band tussen hen ontstaan die nooit meer is weg gegaan. Anouk heeft zelfs een paar weken voor 2 baby's van Ysabeau gezorgd toen ze nog blind en doof waren en Ysabeau haar pootjes meer als vol had aan 2 baby's.
3 september 2016
Huilend van verdriet ben ik op de sterfdag van mijn ventje, mijn schaduw... toch tegen de middag de beide laatste kindjes van onze Wiep, Yenny en Youp naar hun nieuwe thuis bij
Remy en Suzan en hun kinderen Maxe en Toff in Meerssen gaan brengen. Zij verheugden zich al zooooo lang op de komst van die 2 schatten en door hun vakantie waren Yenny en Youp immers ook al ruim 22 weken oud geworden. De hoogste tijd dus om het ouderlijk huis te verlaten. Meerssen ligt nauwelijks 8 kilometer van Schin op Geul vandaan. Wanneer het niet zo dichtbij was geweest, had ik dit natuurlijk niet eens overwogen of gekund, dat moge duidelijk zijn. En hoe dan ook was het even een bepaalde manier van afleiding van alle intense verdriet.
Ook Yenny en Youp gedroegen zich voorbeeldig tijdens het korte ritje van hun geboortehuis naar hun nieuwe, zoals de Engelsen zo mooi zeggen, 'forever home'. Onmiddellijk nadat zij uit het reismandje stapten zijn ze samen op hun gemak het hele huis gaan verkennen en er was nauwelijks sprake van 'moeten wennen'. Zonder ook maar een greintje angst of onzekerheid liepen beiden parmantig en nieuwsgierig door het huis. Helemaal blij waren ze met al dat kinderspeelgoed van Maxe en Tof!
Silvertabby's spannen wat dat betreft toch áltijd de kroon! En zodoende zijn zij ook het meest geschikt om in een druk gezin bij jonge kinderen te gaan wonen. De blauwe baby's van Lailah zijn nog piepklein maar dat worden vast niet zulke rauwdouwers! Zo bestaat er niets lievers als leden van de familie de Wit, niks pittigers als een streepjespyjamaatje. De blauwe Britten zijn heel erg wisselend van karakter maar zijn over het algemeen heel 'gezapig' en wat 'dommig' te noemen en dat bedoel ik beslist niet negatief. Ook zijn de effen varianten vaak aan de 'dikke' kant en houden ze vrijwel allemaal van veel eten. Op websites waar je karaktertrekken van de Brits Korthaar kunt nalezen besteden ze hier totaal geen aandacht aan en schetsen slechts een algemeen beeld van de Brit. Jammer wel vinden wij.
6 september 2016
Bijna 3 weken en de kittenren is aan de bevallingskist gekoppeld en de kleintjes maken ook al vanaf deze leeftijd kennis met de mini kattenbakjes. Zoals alle kittens snappen ze nog niet wat de bedoeling is maar ze lopen er graag doorheen, proberen de korrels op te eten en ze slapen er ook graag in. Grappig, maar dat doen dus alle kittens precies hetzelfde. En over een weekje valt het kwartje vanzelf en gaan ze instinctief gebruik maken van de bakjes. Ze eten al vers vlees en sommigen zie ik steeds vaker van de kittenbrokken snoepen.
8 september 2016
De familie de Wit heeft vandaag hun eerste enting gekregen. De beide meiden hebben zich onderweg keurig gedragen maar hun enige broertje heeft van alles één groot drama gemaakt. Het was gewoon lachwekkend zoals hij zich heeft zitten aanstellen, ook tijdens de uitgebreide lichamelijke check die de kittens altijd krijgen van ons dierenartsenkoppel. Ook hier waren de beide poesjes weer voorbeeldig in hun gedrag. Ze zijn vandaag ook gechipt en dat wil zeggen dat de namen van het trio bekend zijn en vast staan.
Ron is vandaag ook mee gegaan naar de dierenarts. Het was de eerste keer sinds het hier thuis laten inslapen van onze Snoopy dat we onze dierenarts Gaston weer terug zagen en het was fijn hem nu onder geheel andere en normale omstandigheden te spreken en nogmaals onze dankbaarheid te kunnen uiten dat hij zo snel gekomen is terwijl het eigenlijk zijn vrije weekend was.
9 september 2016
Hoogste tijd om de leden van de familie de Wit voor te stellen! De beide meisjes blijven de rest van hun leven samen en zullen straks in een gigantisch groot huis in het mooie, Belgische Antwerpen gaan wonen bij Sigyn en Dominique en hun beide schattige dochtertjes Maritte en Roos. Zij hebben bijzonder mooie namen verzonnen voor onze meisjes de Wit:
Het poesje wat het dapperste en aanhankelijkste is van alle 3 en een donkerblauw bandje draagt gaat de naam ZAIKA van Liesbrit dragen. Deze naam heeft een mooie betekenis in het Indisch namelijk enthousiasme, een echte -go-lucky de graag in het gezelschap is van anderen en daar ook van kan genieten.
Het meest bescheiden poesje (turquise bandje) zal het leven doorgaan onder de naam ZITA van Liesbrit. Zita is een Italiaanse naam met de betekenis 'de gelukkige' en een oud Toscaans woord voor 'meisje'.
Beide meiden trekken al vanaf hun geboorte héél erg naar elkaar toe, ze spelen het liefste samen, slapen vrijwel altijd samen, wassen elkaar en zijn zó zoet met z'n tweetjes! Zodoende dat we besloten hebben dat zij degene van dit nestjes zijn die altijd samen zullen blijven. Wie welke naam kreeg was niet zo moeilijk omdat er nogal een karakterverschil is tussen de beide meisjes en vanaf het moment dat de kleintjes vrij rond mochten lopen wist ik al dat het poezenkind met het blauwe bandje een rasechte Zaika was!
10 september 2016
Vandaag ben ik onze Wiep weer gaan ophalen bij mijn zus en zwager in Venlo. Ze is precies 4 weken weg geweest. Met toch wel wat pijn in hun harten nemen mijn zus en zwager afscheid van Wiep die bij hun de grappige bijnaam WiFi heeft gekregen. Ze heeft zich die hele maand voorbeeldig gedragen en is strontverwend. Weer terug naar het 'normale' leven in huize Liesbrit. Op zich zijn 4 weken best een hele tijd. Maar Wiep zou Wiep niet zijn wanneer ze zich binnen 1 minuut weer gewoon thuis voelde in huize Liesbrit. Ze ging meteen gewoon haar gangetje alsof ze nooit was weg geweest. Blij dat ons meisje weer lekker thuis is!
En met de kinders van Wiep gaat het op hun nieuwe logeeradressen echt supergoed!! Later in dit dagboek foto's waarop iedereen kan zien hoe gaat het gaat met de streepjespyjamaatjes.
Van 10 t/m 17 september hadden we nog een najaars hittegolf in Nederland. Het was zó warm dat ik onder de bevallingskist van Lailah koelelementen heb moeten leggen zodat ze het niet té warm kregen. Die week heb ik ook de kittenren aan de bevallingskist vast gekoppeld en al snel hebben de blauwe baby's deze extra speelruimte ontdekt en verkend. Nu het zo warm is produceert Lailah wat minder borstvoeding en ben ik begonnen met regelmatig flesjes moedervervangende melk geven. Dat vinden de baby's héééééérlijk !!! Ze drinken wat af met dat warme weer en groeien zo met die extra flesjes lekker door en krijgen al van die echte dikke kontjes!
16 september 2016
4 weken zijn de blauwe moppies inmiddels. Ze kruipen op en bijna ín me wanneer ik bij hen in de kittenren ga zitten om met ze te knuffelen en/of een flesje te geven! Ze zijn erg actief en al bijna helemaal zindelijk. Ze zijn ook voor het eerst ontwormd vandaag. Door de hormonen in een zwangerschap worden de wormpjes die latent in een poes aanwezig zijn 'wakker' en kittens worden zodoende vanzelf via de moedermelk besmet. Heel normaal. Zodoende is het erg belangrijk dat kittens met 4-6-8-12-16 weken ontwormd worden met een pilletje Milbemax. De toekomstige pleegouders moeten dit ook nog een paar keer doen tot een kitten de leeftijd van 6 maanden bereikt heeft. Dan is de ontwormingscyclus bij een kitten pas voltooid.
26 september 2016
De blauwe moppies zijn inmiddels hartstikke zindelijk dus mogen ze vanaf nu lekker rond gaan rennen op onze slaapkamer! Even belangrijk is het dat ze alle 4 echt goed zelfstandig kunnen eten. En hoe ze dat kunnen zeg! Deze kittens eten echt nog veel beter dan de kittens van Wiep en die van Lily. En die konden al allemaal erg goed eten. Maar de kittens van Lailah? Dat zijn echte vreetzakjes! Vooral de als laatste geboren poes kan er wat van zeg! Ze is dan ook een stuk groter en zwaarder ten opzichte van de rest, zelfs ten opzichte van haar enige broertje.
30 september 2016
De blauwe kittens van Lailah zijn inmiddels 6 weken en de familie de Wit bereikt alweer de leeftijd van 14 weken.
Ik roep het erg vaak: niks lievers als een kitten van de familie de Wit! En dat blijkt ook bij dit Z-nestje maar weer eens al te goed. De witjes zijn zo volgzaam en braaf, zó aanhankelijk, zó zoet, ze springen niet eens over de plank naar de huiskamer toe! Daar staat de eerste weken altijd een plank van trespa zodat ze nog niet het hele huis door kunnen, zéker gezien de open wenteltrap die we naar de bovenverdieping hebben. In principe mogen kittens rond de leeftijd van 12 weken naar boven toe en meestal regelen ze zich dit zelf door op een gegeven moment gewoon over die plank heen te kunnen springen. Maar niks van dit alles bij Zaika, Zita en hun broertje. Iedere ochtend wanneer ze horen dat ik opsta en naar beneden ga om hen enthousiast te begroeten en goede morgen te wensen staan zij met z'n drietjes al vol verwachting klaar voor die bewuste plank en kijken me vol verwachting aan! Een GÉ-WÉL-DIG gezicht iedere keer, wat een feest zijn deze kindjes van Lily toch altijd! Ik heb er op een ochtend een foto van gemaakt, want het ontroerde me elke morgen weer hoe ze dan konden kijken met die prachtige groene ogen van ze!
Omdat de familie de Wit niet uit eigener beweging over de plank heen springt heb ik die zodoende maar gewoon weg gehaald zodat ze de rest van het huis kunnen gaan verkennen. Ze zijn er immers oud genoeg voor en er is boven ook nog zo ontzettend veel nieuws te zien en te beleven. Ons gehele huis is immers één groot kattenparadijs!
Het enige katertje ligt tussen zijn zusjes. Zijn ze niet om op te vreten? Ze komen ook graag samen met mamma Lily buiten in de kattenren zoals je hieronder kunt zien.
Het loopt storm met aanvragen voor toekomstige kittens en onze wachtlijsten voor onze poezen voor 2017 zitten al weer bomvol!
10 oktober 2016
Ik ben jullie nog de naam van het enige zoontje van onze Lily, het kleine meneertje de Wit, schuldig. Dit ventje springt er qua uiterlijk echt uit omdat hij als enige een klein zwart vlekje op zijn voorhoofd heeft. En dat ziet er echt súperschattig uit! Hij gaat straks in Kerkrade wonen bij Chérie en Davy én bij een zoon uit het eerste nestje van onze Lailah: Vigo Ravi van Liesbrit van inmiddels 3,5 jaar oud. Zoals bij alle pleegouders die pas na verloop van jaren besluiten er een kitten bij te willen adopteren raad ik het in eerste instantie altijd af. Ik noem dan van a t/m z alleen de nadelen op waarmee ze te maken kúnnen krijgen. Wanneer ze het daarna nog steeds graag willen, dan gaan we er ook voor. Je kunt gewoon niet voorspellen hoe het gaat verlopen met een volwassen kat en een kitten wat daar dan ineens bij komt wonen. Meestal gaat het wel goed, maar de kans dat 2 katten elkaar echt niet mogen is altijd mogelijk. Davy en Chérie hebben er héél goed over nagedacht en met name Davy heeft de omgang met dieren echt in zijn vingers zitten. Ook dit keer hebben Chérie en Davy weer voor een stel supermooie en originele namen gezorgd:
ZANA ARJUN CAPPUCCINO van Liesbrit
Zana: graceful Lily (Hebreeuws) Aangezien zijn mamma Lily ook een zéér elegante poes is.
Arjun: zuiver, helder, kleur van de dageraad, witte (Hindoestaans)
Aangezien een kopje cappuccino van boven mooi wit is en wit en helderheid en rust uitstraalt.
Cappuccino: omdat de kleine schat eruit ziet alsof hij zojuist uit deze heerlijke Italiaanse koffie is gekropen en hij in al dat vlekkeloze wit ineens dat kleine, grappige zwarte vlekje op zijn hoofd heeft.
Als we dan de eerste letters van deze 3 namen combineren komen we toevallig uit op ZAC en dit is Hebreeuws voor: the lord never forgets.
Op dag 1 dat Chérie en Dave hier op kraamvisite kwamen, noemde Dave hem gekscherend Cappuccino en eigenlijk ben ik hem meteen zo gaan noemen en dat voelde goed, ook bij Chérie en Davy dus hebben ze het maar zo gehouden. Geweldig hoe een kitten soms vanuit een gevoel een naam kan krijgen waar hij nooit meer vanaf komt.
14 oktober 2016
Jullie begrijpen wel dat de kattenbakvulling hier niet aan te slepen valt met zoveel lieve katten in huis. Dus wanneer de Catsan ergens in de aanbieding is, dan sla ik altijd GROOTS in! Voor minder dan een pallet met 38 stuks a 20 liter ga ik niet. Gelukkig hebben we een grote auto en daar passen die zakken prima in. En zoals op onderstaande foto ziet dat dan uit.
17 oktober 2016
Ruim 16 weken. Verhuizing van kleine Cappuccino vandaag... die ochtend vertrek ik samen met hem in een reismandje naar Kerkrade en daar is Cappuccino het niet mee eens. Hij miauwt de héle weg door en hoe! Hij is boos, hij wil eruit! Gelukkig hoeven we niet al te ver. In het nieuwe thuis aangekomen laten we het kleine ventje eerst even het hele appartement verkennen. Zijn huisgenootje Vigo Ravi van Liesbrit zit zo lang even op de slaapkamer apart. En dan volgt al snel de kennismaking met zijn toekomstige levensgezel! En dat gaat best goed, over en weer wel wat geblaas en gegrom, maar dat is volstrekt normaal. Hieronder zien jullie een foto van de eerste blikken die beide mannetjes met elkaar uitwisselen. Maar al snel ontstaat er een ontspannen sfeer dus dat gaat helemaal goed komen tussen die twee van Liesbritjes!
Deze foto hieronder is wat later genomen en jullie zien dat de wens van Chérie en Davy is uitgekomen en dat Cappuccino en zijn grote stiefbroer Ravi het uitstekend met elkaar kunnen vinden!
23 oktober 2016
Even een update hoe het met de 5 kleintjes van onze Wiep gaat op hun nieuwe logeeradressen! Ysabeau en Yippie in Schiedam maken het hele huis onveilig en liggen 's avonds heerlijk bij hun nieuwe personeel op schoot en helpen de kinderen graag bij hun huiswerk...
Ties in Tiel is dikke vriendjes met de iets oudere kater Joep geworden en ook de aanwezigheid van de grote hond Indra vindt hij inmiddels doodnormaal en hij ligt graag stiekem in haar mand wanneer zij even niet oplet, het liefste samen met 'partner in crime' Joep natuurlijk!
In de serre hebben de pleegouders van Ties een lekker kacheltje staan en wanneer die aan is, is pal ervoor de favoriete plek van Ties! Kijk 'm eens lekker liggen naast hond Indra. Lekker samen dromen en soezenbollen in de warmte...!!
Yenny en Youp die in Meerssen zijn gaan wonen zijn dol op de kinderen Maxe en Tof en andersom. Maxe dacht altijd niet van dieren te houden, maar onze van Liesbritjes hebben haar mening voorgoed veranderd. Ze liggen nog altijd het liefste bij elkaar in de buurt of moet ik, gezien de foto hier rechtsonder, zeggen dat Yennie het liefste in de buurt van haar broer hangt!! Ze worden ook beiden graag gedragen en vast gepakt door de kinderen.
Yakuza Ties, Ysabeau, Yenny, Yippie en Youp zijn inmiddels alle 5 gecastreerd. Jammer genoeg was bij Youp één teelbal niet ingedaald en is hij 2 keer geopereerd. Heel erg jammer want dat was in principe nergens voor nodig. Wanneer een teelbal rond de 6 maanden niet is ingedaald, dat komt dat ook niet meer. Vaak is een sneetje in de lies voldoende om het ontbrekende balletje te vinden, zo ook bij Youp. Zonde dat deze dierenarts dat niet meteen in één keer heeft gedaan. Want nu heeft een jong en gezond dier maar liefst 2 keer een narcose gekregen en dat is natuurlijk nooit oke.
Ook voor de 3 mopjes van familie de Wit staan de castraties nu al vast: alle 3 gaan ze vlak voor de Kerst onder het mes... Cappuccino in Heerlen en Zaika en Zita in Antwerpen. En ja, ook bij een poes heet dat gewoon castreren. Wij mensen maken er bij een poes graag steriliseren van maar niks is minder waar. Bij een poes worden zowel de eierstokken als de baarmoeder verwijderd tijdens het onvruchtbaar maken en dat noemen we dan castreren. Alleen de eierstokken weghalen is zonde en een gemiste kans. Want wanneer de poes in kwestie straks een ontsteking aan de baarmoeder krijgt kan dat veel problemen geven. Dus wanneer men een dier toch aan het opereren is, kun je bij een poes in een moeite ook meteen de baarmoeder eruit nemen. Kan ze daar nooit meer last van krijgen. Tegenwoordig doen alle goede en moderne dierenartsen dit op deze manier. Let er altijd op dat een dierenarts onderhuids hecht! Ongeacht bij welke operatie trouwens maar zeker wanneer een poes wordt gecastreerd. Dan is een vervelende kap op het hoofd niet meer nodig en kan er nooit iets mis gaan met de wond. Vrijwel alle dierenartsen zijn op de hoogte van deze operatie techniek maar omdat onze van Liesbritjes door het hele land en Belgie wonen, horen we helaas toch nog vaak dat sommige dierenartsen echt niet de vooruitgang in hun vak hebben bijgehouden. Zodoende begeleiden wij onze pleegouders het liefste wanneer de operatie eraan staat te komen en brengen zij ons op de hoogte wanneer het staat gepland
30 oktober 2016
Ruim 18 weken, ook de beide zusjes zijn klaar om te verhuizen...
Gelukkig waren na de verhuizing van Cappuccino zijn beide zusjes nog 2 weken hier. De familie de Wit is altijd zoooo waanzinnig lief, niet normaal gewoon... De beide zusjes gaan pas op de leeftijd van 18 weken verhuizen omdat de toekomstige pleegouders dan herfstvakantie hebben en dan meteen een hele week dag en nacht met ze kan optrekken. Het huis in Antwerpen is zoooo groot dat dit wel nodig is. Gelukkig weet ik dat het gevoel van intens missen langzaam slijt. Want ik doe het omdat ik anderen gelukkig wil maken met een van Liesbritje en wanneer ik weet dat mijn kindjes en de pleegouders helemaal happy samen zijn, dan gaat dat gevoel weg en blijft er een mooi gevoel over want vergeten doe ik geen enkel kitten van ons, het blijven onze kindjes.
De weg van Schin op Geul naar Antwerpen verloopt gelukkig heel rustig. De meisjes moesten erg wennen aan de nieuwe omgeving waar ik hen naar toe had gebracht maar al het speelgoed en vooral het grote kartonnen 'kasteel' gaf hen veel leuke afleiding. Maar de eerste dagen, wanneer de zusjes wilden slapen, trokken ze zich toch terug dicht bij elkaar op de keukenstoelen. Later die week zochten ze steeds meer andere en meer comfortabele plekjes uit om te slapen maar wel áltijd samen en in elkaars directe nabijheid. Ze zijn inmiddels ook geïntroduceerd in de rest van het huis en het gaat prima met de zusjes! Zaika neemt nog steeds in alles het voortouw en Zita ziet haar zusje als haar grote voorbeeld, steun en toeverlaat.
Nu zijn alleen de 4 kittens van Lailah nog hier. Dik 10 weken zijn zij nu.
3 november 2016
Vandaag hebben de kittens van Lailah hun eerste reisje met de auto gemaakt naar de dierenarts voor hun eerste enting. 11 weken zijn ze op dit moment. Het ging allemaal voorspoedig en iedereen is van top tot teen goed nagekeken. Alles piccobello ! Ze eten alle 4 heel erg goed en dat was ook wel aan de gewichtjes bij de dierenarts te zien! De grootste poes woog ruim 1,6 kilo, katertje woog net 1,4 en de beide kleine poesjes wogen beiden ca. 1,25 kilo. Best wel grote verschillen die je ook goed kunt zien trouwens.
Mamma Lailah is zo krols als een mandje. Vanaf vandaag heb ik de plank naar de huiskamer maar gewoon weg gehaald want de kleinste van het stel was over de plank haar mamma achterna gesprongen/geklommen omdat zij zo aan het schreeuwen is in haar krolsheid. Die kleintjes snappen dat dan nog niet zo goed en willen dan toch graag bij haar zijn. Ze komen nu dus met z'n viertjes boven en dat is altijd een super gezellige tijd. Met z'n viertjes slapen ze graag tussen onze benen en weerklinkt er één groot spinconcert! De namen van de 4 mopjes zijn inmiddels bekend en ik ze binnenkort een voor een aan jullie voorstellen.
8 november 2016
Het enige katertje van de vierling van onze Lailah gaat straks bij Henny en Henk in Diemen wonen, samen met de oudere Britjes Bobby (12) en Robin (2). Zij hebben een Engelse, Koninklijke naam voor hem verzonnen want ons kereltje gaat ANDREW HARRY van Liesbrit heten!
Zijn roepnaam zal Harry worden. Henny werkt als suppoost bij het Paleis op de Dam dus daar zal zij inspiratie opgedaan hebben maar omdat het Brits Korthaar katjes zijn, moesten het natuurlijk de namen van het Britse koningshuis zijn. Hierboven zien jullie Harry en zijn toekomstige pleegvader Henk in vol ornaat.
16 november 2016
Er zit één hele dikke en flinke poes in het nestje van onze lailah, ze is zelfs zwaarder dan haar broer Harry! Ze werd als laatste geboren maar was toen al het allerzwaarste van de vierling. Haar naam zal straks AYLA van Liesbrit worden en ze gaat in Roosendaal wonen bij Miranda en Marco en het iets jongere Brits Langhaar katertje Finn. Ook zij zullen straks, net als bij onze Yakuza Ties en Joep is gebeurd, op hetzelfde moment in hun nieuwe huis aan elkaar worden voorgesteld zodat geen van beiden een voorsprong heeft en zij zich aan elkaar kunnen optrekken. Ayla is de naam van de hoofdpersoon uit een boekenreeks die Miranda vroeger met veel plezier las en ze heeft dat altijd een hele mooie naam gevonden. Als Miranda een dochter gehad zou hebben. zou zij haar waarschijnlijk zo genoemd hebben. Een poezenkind komt wel dicht in de buurt van een heuse dochter, dus krijgt onze grote van Liesbrit meid deze wonderschone naam!
12 november 2016
De vier blauwe kittens trekken erg naar elkaar. Wanneer er eentje tussen mijn benen komt slapen en begint te spinnen werkt dit geluid als een magneet op de rest en binnen de kortste keren liggen ze er dan alle 4. Hieronder zie je boven op de slaapkamer samen liggen in de lievelingsmand van hun mamma Lailah. Op de andere foto liggen ze samen beneden in de keuken in een van de manden van de grte krabpaal. Maar tegenwoordig zijn ze toch het liefste boven, daar is nog zoveel te ontdekken! Ze kunnen zoooo leuk met elkaar spelen, het is een genot om naar ze te kijken. De rest van de wereld vinden ze eigenlijk niet zo belangrijk, als ze elkaar maar hebben. Wanneer eentje per ongeluk ergens alleen in slaap is gevallen en wakker wordt, dan kan die ook heel klaaglijk miauwen op zoek naar de rest. Echt familiekittens!
23 november 2016
Hoe gaat het inmiddels met de 3 leden van de familie de Wit? Even een update.
Het gaat goed met de dames de Wit in Antwerpen! Alweer bijna een maand verhuisd!
En het gaat SUPER met Cappuccino en zijn nieuwe vriend Ravi! Kijk ze eens knus samen in de krabpaal liggen!!! En Chérie heeft eindelijk ook een schootkatje! Ravi heeft al die jaren altijd een beetje de voorkeur voor Davy maar Cappuccino trekt juist iets meer naar Chérie. Mooie balans gevonden!
25 november 2016
Onze oudste Britten Anouk en haar zoon Cisko zijn de resterende leden van ons, door het overlijden van Chakotay en Snoopy, Britten gezinnetje. Zij hebben vandaag hun seniorencheck en enting bij de dierenarts gehad. Alles zag er prima uit, behalve hun tanden. Beiden hebben een schoonmaakbeurt nodig aan hun gebitje, maar dat zal pas in januari gebeuren samen met onze Lily die ook een schoonmaakbeurtje kan gebruiken. Ga ik ze alle drie tegelijk brengen. We laten dan ook meteen bij beide oudsten een uitgebreid bloedonderzoek uitvoeren. Vanaf de leeftijd vanaf een jaar of 8-9 iets wat we bij iedereen om de 2 jaar laten doen. Anouk zal komende maand alweer 14 jaar oud worden en haar kind Cisko is afgelopen zomer 12 jaar geworden. Enten doen we op deze leeftijd ook om de 2 jaar in plaats van ieder jaar. Onze poezen die zo nu en dan mamma mogen worden, krijgen ieder jaar al een bloedonderzoek.
Wiep was ook mee naar de dierenarts voor haar jaarlijkse enting en check. Alles oke met onze kleine kraai ! Wanneer ze begin volgend jaar krols wordt, mag ze weer bij haar verloofde Finn en bij Anneke in Zevenhuizen gaan logeren.
26 november 2016
Een ontzettend trieste dag voor Mariejella en Noel uit Bocholtz, pleegouders van onze Poemel Promiss van Liesbrit, dochter van Kira, kleindochter van onze Anouk. Vorige week belde Mariejella mij al om te vertellen dat Poemel ineens magerder aan het worden was en dat ze voor de zekerheid naar de dierenarts met haar was geweest. De leverwaardes die de dierenarts middels bloedonderzoek verkregen had waren alarmerend slecht! Ze vreesden meteen al voor een tumor aan de lever en Poemel kreeg voor 5 weken medicatie mee. Maar helaas mocht dit alles niet eens meer baten... Nauwelijks een week later werd Poemel alleen maar zieker en zieker, ze raakte in shock en het enige wat haar pleegouders konden doen was hun meisje uit haar lijden te laten verlossen...
Lieve Mariejella en Noel... heel veel sterkte met het verlies van jullie lieve, gekke poezenkind Poemeltje... We zullen haar nooit vergeten...
Ook Ron en ik worden erg bedroefd van de dood van 'ons' Poemeltje. Het blijven voor ons gevoel altijd 'onze kindjes' al gaan ze dan op een gegeven moment ergens anders voorgoed logeren. Ze worden bij ons geboren en wij doen er letterlijk alles aan om zo gezond mogelijke kittens op deze wereld te zetten. Buiten de nieuwe pleegouders van onze kittens houdt er niemand zoveel van het kitten als Ron en ik.... Maar net als bij mensen kun je onmogelijk voorspellen hoe het leven van onze kittens zich elders zal ontwikkelen. Sommigen worden heel oud en anderen maar 6 jaar, zoals Poemel. Het ene mens mag niet eens een maand oud worden en anderen worden met gemak 100 jaar. Waar ligt dat aan? Je weet het gewoon niet. De oma van Poemel, onze Anouk (hierboven op 25 november nog genoemd in ons dagboek) wordt al 14 jaar en blaakt nog steeds van gezondheid. De moeder van Poemel, Kira, woont al jaren samen met het broertje van Poemel, Powercat Sammy, in Kerkrade. Haar andere broertje Pepper is hartstikke gezond in Belgie, net als haar zusje Poeka die in Maastricht woont.
Hoe dan ook is het een feit dat een raskat bevattelijker is voor allerlei ziektes dan een huis-tuin-en keuken kat. Maar ook de huis-tuin-en keuken kat kan natuurlijk iets krijgen waardoor hij niet oud zal worden. Maar in de regel zijn dit soort katten wel de sterksten want zij komen voort uit een zeer gevarieerde genen-pool en in de natuur overleven alleen de sterksten en plantten de sterksten zich vervolgens voort.
Je kunt er helaas geen zinnig woord over zeggen. Maar dat het pijn doet is natuurlijk een hard feit... Het liefste zien wij dat onze kindjes lekker oud mogen worden maar helaas is de natuur ondoorgrondelijk. We kunnen alleen ons best doen en ontzettend veel van ze houden en ze alles geven wat hun gezondheid ten goede komt!
28 november 2016
Verdriet en geluk ligt soms dicht bij elkaar... In Almere woont als sinds 2011 onze Rocco Mojo van Liesbrit, ouder broertje van onze Wiep. De pleegouders van Mojo, Jade en Emile verwachten begin volgend jaar hun eerste kindje! Heel erg spannend dus voor hen maar ook voor Mojo want die heeft geen benul wat hem nog allemaal te wachten staat. Dat gaat vast één groot feest voor hem worden, een mensenbroertje erbij! In ieder geval doet Mojo de afgelopen maanden al heel erg zijn best een band te krijgen met de baby en ligt regelmatig lekker te 'huggen' met de inmiddels prachtige bolle buik van Jade. Ik mocht van de aanstaande ouders de volgende intieme foto's hiervan plaatsen:
SUCCES met de laatste loodjes Jade! We lezen het graag van jullie wanneer de kleine man besloten heeft ter wereld te komen! Knuffel voor Mojo van ons en van zijn jongste en enige zusje Wiep.
30 november 2016
Mogen we aan jullie voorstellen dit lieve, kleine moppie AVALON van Liesbrit!
Avalon is als derde geboren die mooie dag in augustus en zij was de állerkleinste met slechts 76 gram. Hierdoor is zij voor mij extra speciaal gebleven. Een extra flesje, een extra knuffel. Maar mijn zorgen waren achteraf gelukkig nergens voor nodig want die kleine uk groeide gewoon lekker door en zat bij de eerste enting zelfs hoger in gewicht dan haar oudste zusje. Avalon draagt als kleinste poesje bij geboorte een roze bandje.
Dit poezenkind Avalon is al geruime tijd de wens van Brigitte en Ali en hun dochter Jasmijn uit Landgraaf. Zij hebben nooit een kat gehad, maar zijn zich al meer dan een jaar hierin aan het verdiepen want ze staan al sinds september 2015 op onze wachtlijst voor een kindje van onze Lailah. En vanzelfsprekend helpen wij ze hier heel graag bij! De naam Avalon is gekozen door dat mooie, gelijknamige liedje van Brian Ferry, het jeugd idool van Britgitte. In Engeland is Avalon een populaire meisjesnaam.
Avalon zal het prinsesje van het huis worden, zéker weten! Het is een heel erg lief en aanhankelijk moppie.
Mooiste oorsprong van de naam Avalon vind ik persoonlijk uit de Arthur sage:
Avalon, in deze sage, is een "in de nevelen verborgen" oord/eiland dat slechts bereikbaar is voor diegenen die de magische boot kunnen roepen en het eiland kunnen vinden. Volgens de sage is dit het eiland waar Koning Arthur rust nadat hij verwondingen heeft opgelopen in de Slag bij Camlann (tegen zijn zoon Morgan) nadat hij er door goede heksen/feeën is heengebracht. Volgens sommige legenden rustte hij daar totdat hij genezen was door de feeën en ontwaken kon om vervolgens Engeland te redden. Volgens dezelfde legende is Avalon het eiland waar het zwaard Excalibur ooit is gesmeed. Een replica van dit zwaard hangt al vele jaren in huize Liesbrit aan de muur.
1 december 2016
Vandaag zijn de blauwe moppies voor de tweede keer geënt en gechipt. Mamma Lailah was vandaag gezellig mee naar de dierenarts en heeft ook haar onderzoeken en enting gehad. Alles was oké met mamma en haar 4 lieve kindjes!
Vandaag is ook definitief besloten wie van de 3 meiden bij ons blijft wonen. Heb lang getwijfeld tussen Avalon en het poesje wat uiteindelijk bij ons zal blijven. Ze zijn namelijk vrijwel identiek qua uiterlijk, Avalon heeft alleen een iets korter staartje. Omdat vandaag de chip werd geplaatst, was dit het moment dat de keuze definitief zou worden.
Op de foto hieronder heb ik het poesje wat bij ons blijft wonen op de arm terwijl zij nauwkeurig in de gaten aan het houden is of dierenarts Mieke haar papieren wel correct invult en haar naam goed spelt.
Haar naam zal ANNIKA van Liesbrit zijn!
Annika is het als eerste geboren dochtertje van onze Lailah. Haar roepnaam zal waarschijnlijk wel Kaatje of Nicky worden? Tot nu toe is het nog gewoon Annika.
Ieder kitten is speciaal en al zeker een kitten wat bij ons blijft wonen, maar Annika is extra-extra-speciaal!
Waarom?
Al sinds de dood van Lailah (de eerste) in 2002, de állereerste huis-tuin-en keuken kat in mijn leven die maar liefst 22 jaar oud mocht worden, wil ik al graag een blauwe Brit.
Tot nu toe heb ik die nog steeds niet!!!!! 14 jaar later!
Onze Promiss is destijds door omstandigheden in 2004 bij ons terecht gekomen via onze mentor Maria en cattery 'from Roma's Choice' in Arnhem. Zij was niet blauw maar lilac van kleur. Ook prachtig, maar geen blauw. Het plan was dat we ooit een blauwe dochter van Promiss zouden houden maar het lot besliste anders want Promiss kwam plotseling te overlijden...
Enkele jaren later hebben we aan Maria gevraagd of we weer een poesje bij haar mochten adopteren. Lailah (de tweede) werd geboren als enige lilac poes tussen maar liefst 5 blauwe broertjes!! Dus ja, we adopteerden Lailah natuurlijk, ondanks dat zij ook niet blauw was.
Lailah kreeg in 2013 haar eerste nestje: 2 blauwe dochtertjes (Vienna en Vitani) en 2 blauwe zonen (Vigo en Valerio) maar omdat Lailah zelf toen nog erg jong was besloten we pas uit een later nest een poesje zelf te houden. Lailah bleek bij zowel haar eerste als haar tweede zwangerschap erg moeizaam zwanger te worden. Dus hebben we besloten dit keer een blauw moppie zelf te adopteren zodat Lailah eventueel met vervroegd pensioen kan en dat is dus Annika geworden. Hieronder een leuke foto van onze Benjamin! (links in mandje kijkt zusje Avalon over het randje heen)
%20en%20Avalon.JPG)
Annika is een vrolijke meid en echt een 'oud wijf' ze wil alles zien en weten en heeft een geheel ander karakter dan haar moeder die toch wel wat gereserveerd van aard is. Annika is erg zelfstandig en dapper wat hier in huize Liesbrit een must is met zoveel andere katten.
Het is gewoon hartstikke leuk dat we nu EINDELIJK een blauw Britje hebben in ons kattengezin! Ik vind dat een supermooie vachtkleur en Annika heeft, net als haar 2 zusjes en broertje ook echt een héle gave vacht. Erg dicht en erg blauw! Soms, wanneer ze ergens liggen te slapen lijken het wel speelgoedkatjes, bijna niet echt zo perfect zijn ze. Niet dat wij dit echt voornaam vinden maar wel erg leuk om te zien hoe mooi een kat en haar vacht kan zijn.
4 december 2016
Bijna 16 weken zijn de A-tjes nu. Ze oefenen al flink in de reismand en tevens drinken ze nog dagelijks bij hun zorgzame mamma zoals jullie hieronder kunnen zien. Op de laatste foto kun je ook nog eens duidelijk het verschil tussen de vachtkleur lilac en blauw zien.
Ayla bovenop de mand, Annika links in de mand en Andrew Harry rechts. Avalon lag op dat moment alleen boven te slapen.
9 december 2016
Op deze dag ben ik de eerste telg van Lailah naar zijn nieuwe thuis, naar Henny en Henk in Diemen gaan brengen. Andrew Harry van Liesbrit beet het spits af! Onderweg heb ik hem niet gehoord, hij heeft de volle 2 uur rijden braaf geslapen. Toen ik hem met zijn reismandje uit de auto haalde begon hij wel meteen zielig te miauwen... Het is ook niet niks wanneer ik zo'n kleine uk in één ruk alles afneem wat hem lief is: mamma Lailah en zijn 3 zusjes en ook nog eens zijn geboortehuis wat hij inmiddels op zijn duimpje kende.
Op de foto ligt hij, nog een beetje bang, op schoot van zijn nieuwe pleegvader Henk.
Het was dus wel een paar dagen wennen voor Harry in Diemen, zeker omdat daar ook nog eens de grote oude Brits Langhaar kater Bobby en de Brits Korthaar poes Robin wonen. Maar beiden waren erg lief en begripvol naar Harry en gaven hem de tijd en de ruimte langzaam aan alles te wennen. Natuurlijk waren daar verder Henny en Henk voor de broodnodige knuffels en lekkere hapjes en snoepjes. Inmiddels loopt ons kereltje al dapper door het hele huis en gaat het iedere dag weer een stukje beter met wennen!
12 december 2016
De A-tjes zijn nog met z'n drietjes nu Andrew Harry verhuisd is, alleen de dames zijn er nog.
Hieronder nog een foto toen ze allemaal samen waren, genomen op de dag voor Harry zijn verhuizing. Van links naar rechts: Annika, Andrew Harry, Avalon en Ayla.
Over een dikke week gaat Avalon verhuizen en de dag voor Kerst gaan we ook zusje Ayla naar haar nieuwe thuis brengen. Dan zal Annika als enige kitten verder moeten opgroeien en zal ze met de Kerst alleen zijn. Maar goed, dat is voor Annika een luxe positie met haar moeder de rest van haar leven binnen handbereik.
16 december 2016
Vandaag is onze oudste Brit jarig: Anouk !! Ze mag alweer haar 14e verjaardag vieren! PROFICIAT lieverd en DANK JE WEL!
Door jou en onze lieve, overleden Snoopy mogen Ron en ik en alle lieve pleegouders die wij de afgelopen 13 jaar hebben mogen leren kennen, dagelijks genieten van de Brits Korthaar katten in ons leven! Jij en Snoopy hebben ons leven zóveel rijker gemaakt en we vinden het heerlijk dat jij nog steeds, blakend van gezondheid, in ons midden bent!
Helaas vonden wij deze maand op een ochtend onze Senegal papagaai (Bont Boertje) Bas overleden in zijn kooi liggen... Ron heeft het diertje ruim 22 jaar gehad! Basje behoorde bij wijze van spreken tot het meubilair! Hoe oud hij precies was weten we niet omdat Bas voor hij bij Ron kwam wonen nog bij zijn buren heeft gewoond en daar was hij ooit aan komen vliegen als volwassen vogeltje. Hij miste een teentje aan een van zijn pootjes. We zeiden altijd gekscherend dat Bas ons beslist zou overleven en dat hij later vast samen met Astrid, de dochter van Ron, hoogbejaard in een verzorgingsoord zou zitten.
Bas was altijd de grote clown en waar vermaak voor onze katten en zéker voor de kittens die middels Bas voor het eerst kennis maakten met een vogel. Zij hadden heel veel en leuk interactie met elkaar en kittens konden minutenlang, bewegingsloos naar hem zitten kijken, vaak in de houding van een stokstaartje. Heel erg grappig. Iedereen die bij ons nieuw binnen kwam vroeg altijd: "Gaat dat wel goed samen met al die katten?" En dan gaf ik altijd standaard als antwoord:'Ja hoor, Bas is een schurftzak en die verdedigt zichzelf heel erg goed. Zodra een van de katten tegen zijn kooi springt, knipt Bas hen met zijn vlijmscherpe snavel de teennagels en daar schrikken ze zo erg van dat ze dat NOOOOOOOOIT meer doen." Bas vond onze katten en kittens echter net zo leuk. Hij zat heel vaak op de deels open vloer van zijn kooi om daar interactie met onze katten te zoeken: de katten die naar hem hengelden en hij naar hen met zijn kleine, scherpe pootjes. Echt gevaarlijk voor hem kon dat niet woorden door de fijne spijlen van de kooi. Bas schreeuwde zowat de hele dag maar praatte helaas niet. Dat schreeuwen heeft mij altijd ontzettend gestoord, het decibel gehalte was namelijk ontzettend hoog! Ron kon zich daar gewoon voor afsluiten en hoorde het nauwelijks. Bas schreeuwde dus erg graag en veel maar hij imiteerde daarnaast ook perfect onze schaterlach en een piepende deur. Heel grappig wanneer hij dat deed. Hij was altijd in voor een knuffel, ook bij wildvreemden en wurmde zich dan in de meest onmogelijke houdingen zodat men hem lekker konden kroelen.
Hij was bovendien dol op de stofzuiger en deed dan extra zijn best om boven het geluid hiervan uit te schreeuwen.
Hieronder zien jullie Bas met de kittens Kira en Kruimel in 2008. Bas had toen nog zijn oude, ronde kooi en om die schoon te kunnen maken moest ik dat zoals hieronder aanpakken. Dit waren de enige momenten dat Bas een beetje bang was voor de katten want zo voelde hij zich toch wel erg laag aan de grond en kwetsbaar. Daarom heeft Bas dat jaar een veel grotere en stabielere kooi gekregen met veel meer voerbakjes en mogelijkheden om te spelen en te slapen.
Bas stond de vele, vele jaren dat hij bij ons mocht wonen in een mooie, ruime kooi in onze keuken, pal voor de tuindeuren. Ik kocht altijd speciale dingen voor hem: buffelhuidspeeltje wat hij lekker kon slopen en van die kleine boomstammetjes met zonnebloemzaden (die vond hij héérlijk!) erin die hij dan wekenlang eruit kon pulken tot ook van het boomstammetje geen splinter meer over was. Elke dag, elk moment dat er in onze keuken iets gegeten werd, liet Bas zich metéén horen. Hij maakte dan zoveel lawaai dat je hem echt niet niet kon horen en al helemaal niet kon negeren. Vanaf zijn intrede bij de buren van Ron destijds hebben zij Bas aangeleerd dat hij altijd ook iets te eten kreeg. Waar onze katten en kittens NOOIT iets van mensen-eten kregen, kreeg Bas dit wél iedere dag en soms wel meerdere malen. Soms was er niets geschikts voor Bas om hem te geven en dan kreeg hij een stukje walnoot of zijn favoriet: een doppinda! Bas was 100% zeker het intelligentste dier hier in huis. Hij wist precies wanneer Ron thuis zou komen en van een doppinda maakte hij zo nu en dan een soort van 'bekertje' om water uit te drinken. Wanneer hij iets kreeg te eten wat hij te 'droog' vond, dan sopte hij het meteen in het water om het sappiger te maken. Een papagaai van het soort van Bas heeft het verstand van een kind van 4-5 jaar. Verder was Bas dol op letterlijk álles: brood, beleg, aardappels in alle manieren van bereiding, aardappelschillen, alle soorten groente zoals sperziebonen of spruiten en daarbij maakte het niet uit of deze gekookt of ongekookt waren. Bas lustte het allemaal! Ik schrijf nu wel steeds 'hij' maar we hebben in de loop der jaren steeds meer de indruk gekregen dat ons Basje een 'zij' was maar we hebben het maar zo gehouden.
Een hele aparte vogel, onze Bas! We hebben Bas een mooi grafje gegeven onder de grote, platte stenen langs de beek die tussen ons huis en de weide waar de koeien en de kalfjes van onze buurman lopen meandert. Deze beek en deze weide was het mooie uitzicht wat onze Bas al die jaren dat bij ons in Schin op Geul woonde had. Een soort 'hunebed' heeft hij dus als grafje. Ik had nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar ik mis die schreeuwerd...
23 december 2016
Door persoonlijke omstandigheden in het leven van de toekomstige pleegouders van poesje Avalon is haar adoptie niet doorgezet en is die kleine muis vlak na enkele dagen en vlak voor Kerst terug naar huis gekomen. Ik kon destijds al niet of nauwelijks kiezen tussen Annika en Avalon dus we hebben op oudejaarsdag besloten dat de beide meiden hier lekker met z'n tweetjes gaan opgroeien. We noemen hen gekscherend 'de tweeling' want ze zijn onafscheidelijk en slapen iedere nacht trouw tussen mijn benen met z'n tweetjes.
24 december 2016
Op deze dag Ron en ik samen Ayla van Liesbrit naar Roosendaal gaan brengen. Ons mopje heeft heel de weg braaf liggen slapen. In haar nieuwe thuis was er even wat paniek en vond ze het schoenenrek in de hal een veilige plek om te schuilen. Nadat we haar daar even haar gang hebben laten gaan heb ik haar daar weg gehaald en op een krabpaal gezet zodat ze overzicht over haar nieuwe woonomgeving kreeg. Daar heeft ze lekker liggen dutten. Natuurlijk was het allemaal een tijdje wennen. Het is echt een mensenpoes en ze lag al snel bij haar nieuwe pleegouders op schoot. Maar ook omdat Finn, een iets jonger Brits Korthaar katertje, samen met haar die dag in hetzelfde huis is komen wonen, voelde Ayla zich al heel snel thuis.
Samen met Finn heeft Ayla de eerste weken het hele nieuwe thuis grondig geïnspecteerd en wel naar haar/hun tevredenheid! Steeds beter zijn de beide Britjes zich thuis gaan voelen. Ayla heeft inmiddels een heuse 'troon' in huis: het kookeiland van Miranda en Marco in de keuken waar ze het altijd heel fijn vindt om haar nieuwe pleegouders te helpen bij het koken! Kijk madam eens liggen op onderstaande foto! Een ware keukenprinses!
26 december 2016
Even een update over Andrew Harry. Ook met hem, op 9 december verhuisd, gaat het inmiddels super! Een kat heeft vrijwel altijd even de tijd nodig om aan een en ander te wennen maar bij kittens gaat het doorgaans na enkele dagen al snel goed. Harry is de afgelopen maand dikke vriendjes geworden met poes Robin en ook met de oudere kater Bobby is het allemaal oké! Hieronder zitten ze met z'n drietjes op bed en de foto samen met Robin behoeft verder geen commentaar...
16 januari 2017
Het nieuwe jaar is voor ons beslist niet goed begonnen.
Vlak voor Kerst werd mijn zus met spoed opgenomen in het ziekenhuis ivm leverfalen. In de weken die volgden bleken ook haar nieren te falen en kwamen er bovendien nog complicaties bovenop in de vorm van een maagbloeding, long- en blaasontsteking... Ook de intensieve zorg op de meer dan geweldige IC van het ziekenhuis in Venlo kon niet bewerkstelligen dat er een evenwicht kwam tussen de lever en nieren. Alles ging steeds verder achteruit en men heeft de behandeling tot herstel tot ons grote verdriet moeten staken om zoals dat heet 'puur op comfort' verder te behandelen. Dat laatste wil zeggen dat mijn zus hierdoor, verzacht door morfine en een slaapmiddel, op een natuurlijke manier overleden is... Mijn grote, lieve zus, mijn surrogaat moeder (ze was bijna 9 jaar ouder) als kind spaarde zij jarenlang zilverpapier voor de Engeltjes zodat zij eindelijk eens een zusje mocht krijgen na de 3 broertjes die boven haar kwamen en de 2 broertjes die onder haar kwamen. Gelukkig was ik een meisje en mijn zus kreeg een levende pop om voor te zorgen. En dat is ze de rest van haar 61 jaar blijven doen. Ze leefde mee met alle ups en downs in mijn leven en ze las dit dagboek over onze Britjes altijd met erg veel plezier. Onbegrijpelijk dat ze nu zelf een onderwerp in ons dagboek is geworden op deze vreselijke manier... afgelopen zomer heeft onze poes Wiep nog een maand bij haar en haar man gelogeerd en wat heeft ze nog een plezier aan dat poezenkind van ons beleefd...
Ik ben erg dankbaar dat ik zo'n fijne zus had maar ben ook ontroostbaar dat ze er nu ineens niet meer is... ik mis mijn grote zus...
2 maart 2018
Eindelijk probeer ik vandaag de draad weer op te pakken. Na ruim 1 jaar.
Ik kreeg het door de plotselinge dood van mijn lieve en enige zus gewoon niet voor elkaar om ons dagboek het afgelopen jaar bij te houden . Mijn zus was immers een van onze trouwste volgers... Maar vandaag heb ik besloten dat het leven ook op onze website door moet gaan. Het afgelopen jaar was erg zwaar maar het leven in huize Liesbrit is gelukkig niet stil blijven staan.
Wat is er allemaal gebeurd? Hieronder zal ik alles even kort aanhalen. Twee hele lieve nestjes hebben we mogen krijgen en opvoeden. En hoe zwaar alles ook was, kittens in huis is altijd een groot feest!
Van zaterdag 23 op zondag 24 maart 2017 is onze Wiep voor de tweede keer bevallen van wederom 5 streepjespyjamaatjes, het inmiddels tweede B-nestje :
Blanche, Blanca (inmiddels omgedoopt tot Bella en Donna), Blossom, Bayleaf en Brie van Liesbrit. een heus meidennestje !!
Uiteraard is Finn, die bij Anneke in Zevenhuizen woont, weer de pappa van dit meidenstel.
Bella en Donna zijn na 16 weken met z'n tweetjes bij Valesca en Ivo in Landgraaf gaan wonen. Blossom en Bayleaf zijn ook als koppeltje verhuisd naar het Noord-Limburgse Sevenum en zijn bij Anita, Bert en Tamara en hun 3 huis-tuin-en keukenpoezen gaan wonen. Als laatste is Brie bij 5 Main Coons gaan wonen in Heerlen bij Olaf en Eveline.
Zoals altijd bij de streepjespyjamaatjes is het een heerlijk, vrij, brutaal en onverschrokken stel. Ze maakten het hele huis onveilig met hun streken en waren de hele dag heerlijk ondeugend. Overal kwam je ze tegen en wat de een niet verzon, dat verzon de andere wel. Wat hebben we gelachen met die 5 meiden, de hele dag door.
Blossem, Bayleaf, Bella, Donna en Brie worden alweer bijna 1 jaar oud. Met alle vijf de meiden gaat het uitstekend. De beide koppeltjes zijn nog altijd heel erg close met elkaar en Brie heeft in Main Coon poes Fanta haar nieuwe vriendinnetje gevonden.
vlnr Brie,Bella,Bayleaf,Blanche en Blossom
Helaas was er ook verdrietig nieuws...
Ayla van Liesbrit, het zusje van onze blauwe meiden Annika en Avalon overlijdt ineens, 10 maanden oud pas, in haar nieuwe woonplaats Roosendaal. Ze had FIP ontwikkeld. Een vreselijk ziekte die iedere kat op enig moment kan krijgen en de wetenschap is nog niet zover dat ze weten waarom. Je kunt er ook niet tegen enten. Ineens hebben ze het en dan staat hun een gruwelijke dood te wachten. Je kunt er dus als pleegouders of fokker dus helemaal niets aan doen om zo'n drama te voorkomen, dat is het enge hieraan... Het enige wat je dan als pleegouders kunt doen is je katje die onvermijdelijke lijdensweg te besparen... vreselijk... Op maandag 10 juli is Ayla vredig ingeslapen....
Ayla van Liesbrit
19 augustus 2016-10 juli 2017
Miranda en Marco waren vanzelfsprekend ontroostbaar en kater Finn die samen met Ayla in Roosendaal is gaan wonen was helemaal alleen nog over in het grote en altijd zo gezellige huis. Op 11 augsutus 2017 ben ik onze trouwe Lailah, de mamma van Ayla en waarvan ik sinds zij hier woont al vind dat zij hier tussen de andere katten 'ondersneeuwt' naar Roosendaal gaan brengen. Met vreselijk veel pijn in mijn hart maar in de volle overtuiging dat zij elders een veel en veel gelukkiger leven zou kunnen leiden. Uiteraard zou Lailah aan Miranda en Marco ook veel liefde en afleiding geven na de plotselinge dood van haar dochtertje Ayla. Achteraf bleek mijn gevoel helemaal juist te zijn en de beste beslissing die ik voor onze lilac meid had kunnen nemen! Onze lieve Lailah transformeert in een geheel andere poes nu ze in een ander huis woont en alle aandacht krijgt. Het is een genot om de foto's te zien en de vele verhalen over haar positieve gedrag te horen!
Terug weer naar de nieuwtjes waar we ontzettend blij van werden.
Op zondag 24 september 2017 is onze Lily voor de vijfde keer mamma geworden van 4 nieuwe leden van de familie de Wit, ons tweede C-nestje:
Cat Jarno O'Lily, Cailynn, Crissie Witskie en Charley van Liesbrit.
familie de Wit 6 weken
Twee poesjes en 2 katertjes. Poesje Cailynn was de grote verassing van dit nestje met haar ontplofte vacht: een Brits Langhaar! We krijgen dan altijd veel vragen hoe dat dan kan dat 2 kortharige ouders een langharige baby krijgen. Nou van Lily was al bekend dat ze het langhaargen draagt want haar mamma is immers de Brits Langhaar Inneke. Van Kenzo wisten Ron en ik niet dat hij het gen draagt maar dit was bij Karel en Ineke uit Den Bosch, waar Kenzo woont, zeker wel bekend. Wij hadden daar helemaal niet bij stil gestaan.
Charley (de rechtse hierboven die alleen in het blauwe mandje zit) werd als laatste geboren en dat was even een heftige bevalling voor Lily. Charley lag in een stuit en na best een lange tijd werd hij eindelijk geboren. Wel wat vruchtwater binnen gekregen dus alles uit de kast getrokken hem te helpen. De eerste uurtjes waren best zorgwekkend want hij piepte tijdens het ademhalen. Drinken bij mamma wilde/snapte hij ook niet. Drinken uit een flesje/spuitje ook niet. Ieder uur gaf ik hem puur suikerwater om hem alert te houden tot hij na een uurtje of 6 de smaak van de moedervervangende melk te pakken kreeg! Gelukkig!!! Ik heb die kleine schat 3 dagen lang om de 2 uur met een spuitje gevoed tot hij ineens zelf begon te drinken bij zijn mamma.
Cailynn en Charley zijn samen in Roosendaal gaan wonen bij Miranda en Marco en de Brits Langhaar kater Finn en 'onze' Lailah. Heerlijk altijd wanneer er twee samen kunnen blijven de rest van hun leven! Eerst wilden we die uk zelf graag houden, het was immers ons zorgenkindje geweest de eerste dagen en hij deed me erg aan onze overleden Snoopy denken qua uiterlijk. Maar uiteindelijk is samen met je zusje mogen verhuizen het ultieme voor een kitten.
Cat is bij familie van onze Wiep gaan wonen in het Gelderse Driel bij Hilda en haar beide katers James (zoon van onze Ysabeau) en Richman van Liesbrit (broer van onze Wiep).
Cailynn en Charley
Een van de meiden, Crissie, blijft bij ons wonen! Onze dappere O'Lily wordt volgend jaar namelijk alweer 8 jaar oud en zal dit jaar waarschijnlijk nog één keer een nestje krijgen, maar dan is het de hoogste tijd voor die lieve, witte muis om met pensioen te gaan. Maar onze Lily is toch zooooo ontzettend graag mamma. Al onze poezen doen het hartstikke goed hoor, maar Lily spant zeker wel de kroon op dat gebied. Lily haar kleine mini versie Crissie zal dan hopelijk te zijner tijd haar opvolgster worden.
Crissie, de mini-versie van mamma O'Lily
Zoals altijd was deze familie de Wit een heerlijk en superlief nestje. Ze hingen heel erg aan elkaar en waren vrijwel altijd samen. Ik roep altijd: er bestaat gewoon niks lievers dan de familie de Wit en dat was dit keer ook weer zo. Zo lief en zo zacht van karakter. Niks ten nadele van de andere kleuren Britten hoor, maar qua liefde wint de familie de Wit nu eenmaal. Daarentegen is de familie de Wit wel het minst dapper van alle Britten. Erg zachtaardig en snel van onbenullige dingen zwaar onder de indruk.
Cat, Cailynn en Charley zijn alweer een tijdje verhuisd en het gaat super met ze in hun nieuwe thuis. Cailynn en Charley zijn dikke vrienden geworden met de nog erg jonge kater Finn. Met name Charley geniet van de vrieskou in de afgezette tuin in Roosendaal en ik heb menig filmpje waar hij dapper over het ijs van de vijver loopt.
Cat is heel erg bevriend geraakt met Richman maar kan het ook goed met James vinden. Alleen zijn pleegmoeder Hilda heeft wel de handen aan hem vol want Cat zit barstensvol met kattenkwaad. Hilda heeft al haar hele leven katten maar Cat spant de kroon op het gebied van ondeugend zijn. Ze blijft met hem lachen!
En toen was 2017 voorbij en werd het alweer 2018.
Je kunt er bij onze Wiep haast de klok op zetten: ieder nieuw jaar begint ze steevast met krols worden! Zo ook op Nieuwjaarsdag. We hebben deze krolsheid voorbij laten gaan maar zo'n beetje meteen daarna werd ze weer krols. Dus hebben we een krolse Wiep op 20 januari 2018 naar haar vaste verloofde Finn in het Zuid-Hollandse Zevenhuizen gebracht om gezellig te logeren. Inmiddels is duidelijk dat ze zwanger is en kunnen we ons eind maart dit jaar weer verheugen op een nestje van onze schat.
Hieronder een foto van beiden.
Op 8 februari zijn onze blauwe meiden, de zusjes Annika en Avalon bijna 1,5 jaar oud. Hieronder staan ze beiden op de foto bovenin is onze Annika en onderin haar zusje Avalon.
Hoogste tijd voor de jaarlijkse HCM testen te gaan. Normaliter doen we dat een paar maanden eerder. Maar Annika en Avalon waren nog zo 'kinds' dat we alles een paar maanden vooruit geschoven hebben. Maar nu moet het dan toch gebeuren. Afspraak gemaakt bij medisch dierencentrum Sanimalia in Hasselt.
HCM is een erfelijk overdraagbare hartziekte en zo om de 1,5 jaar is het nodig om door een radioloog die hierin is gespecialiseerd met een speciaal echo apparaat de dikte van de hartspier op te laten meten. Geen leuk onderzoek voor de meiden maar wel geheel pijnloos. Ze moeten een minuut of 10 op een zij op een tafel liggen zodat de cardioloog het hartje grondig kan onderzoeken. Hieronder die je Avalon in deze houding op de onderzoekstafel liggen. Het ging eigenlijk heel erg snel en ze leken er beiden geen enkel probleem mee te hebben en lieten alles gelaten toe.
Het is geen garantie, zo'n echo, maar wel een duidelijke indicatie hoe de toestand van de hartspier is. Wanneer er echt iets aan de hand is, ziet de radioloog dat meteen. Maar het is een beetje een mysterieuze ziekte en zodoende is regelmatig opnieuw een echo laten maken nodig. Annika en Avalon werden ook meteen getest op PKD, erfelijk overdraagbare nierziekte. Deze test is eensluidend en als die oke is, dan kunnen de toekomstige kittens het ook nooit krijgen. Uiteraard kiezen wij alleen maar katers die deze test ook gehad heeft.
De verloofde van onze beide blauwe zusjes, WINNER!
Kortom: alles was 100% oke met de beide zusjes en zodra ze krols zouden worden mogen ze naar hun verloofde Winner die eveneens in het Zuid-Hollandse Zevenhuizen woont bij Anneke van cattery Wakayama. Winner is eveneens een blauwe Brit. Hierboven een mooie foto van die stoere vent!
Onze O'Lily was ook weer mee naar de jaarlijkse HCM test. Dit was inmiddels haar vierde keer en alles was tiptop in orde met haar hartje. Zeker op O'Lily haar leeftijd is dit een belangrijke test want op deze leeftijd durft men bijna te garanderen dat HCM zich vrijwel niet meer kan ontwikkelen. Omdat Wiep waarschijnlijk zwanger is, gaat zij over een jaar pas voor deze testen, samen met de nu nog kleine Crissie. We wilden Wiep deze niet noodzakelijke stress nu even niet aandoen.
Inmiddels is Avalon krols geweest maar toen ik haar wilde brengen had haar verloofde Winner helaas al bezoek van een andere poes. verdorie, dat was even pech hebben! Een week later werd haar zusje Annika krols en toen was Winner gelukkig weer vrij. Zodoende logeert onze Annika deze week bij Winner in Zevenhuizen! Hieronder een foto van het verloofde koppeltje. Het lijkt prima te gaan maar of er echt een dekking is geweest is nog maar de vraag. Dit weekend komt Annika weer naar huis. Erg fijn want het is raar zonder haar in huis en haar zusje Avalon mist haar ook wel een lijkt het.
Mocht onze blauwe schat zwanger zijn, dan is er nog plaats op haar wachtlijstje.
Begin mei zou dan de geboorte verwacht mogen worden.
23 maart 2018
Annika is weer thuis van haar logeerpartijtje bij Winner. Het is echter maar de vraag of tussen haar en Winner romantische taferelen hebben plaatsgevonden. Het klikte wel tussen die twee maar of er echt vuurwerk is geweest??????
Zodoende hebben we, toen we Annika gingen ophalen in Zevenhuizen haar inmiddels wederom krolse zusje Avalon mee genomen en heeft zij ook een aantal dagen bij die lieve Winner gelogeerd.
Met het grote risico dat we dan wellicht straks 3 nestjes in huize Liesbrit mogen laten opgroeien. Iets wat we nog nooit mee gemaakt hebben...
We hebben er een hele tijd over getwijfeld, zullen we het doen of niet. Uiteindelijk dus besloten dat we het gewoon zouden doen... met het risico dat ik het dus stikdruk ga krijgen en voor vrijwel niets anders tijd over zal hebben...
Hoe dan ook, Avalon zag Winner wel meteen zitten en werd al snel smoorverliefd.
Inmiddels en ik ben nu al stiekem aan het plannen hoe ik dat dan straks allemaal moet gaan aanpakken.
Mochten de zusjes beiden zwanger zijn ; één van de wachtlijstjes is al helemaal vol en op de andere zijn nog een paar plekjes vrij.
Onze Wiep is inmiddels aan haar laatste 10 dagen van haat zwangerschap begonnen en de spanning stijgt in huize Liesbrit! Want ondanks dat dit alweer onze 31e bevalling mag gaan worden want dat NOOIT! Iedere bevalling is anders en er kan vanalles mis gaan. We wachten dus vol spanning op wanneer Wiep zal gaan bevallen. Iedere nacht om de 2 uur zetten we de wekker om even Wiep te checken.
Wiep zelf is de rust zelve, wel wat chagrijnig naar de rest zo nu en dan maar dat mag ook wanneer je met de laatste loodjes bezig bent. Hieronder zie je een paar leuke foto´s van de afgelopen dagen van onze aanstaande mamma.
Wiep haar wachtlijst is inmiddels helemaal vol.
Altijd afwachten hoeveel baby´s ze dit keer mag krijgen. Na 2 keer 5 kittens verwacht je bijna dat het ook deze keer wel weer zo zal zijn maar de natuur is onvoorspelbaar dus we moeten rustig afwachten.
Op 10 juni 2018 gaan we ons weer inzetten voor het goede doel. We doen weer mee aan 'Klimmen tegen MS'.
Een van Ron zijn jeugdvrienden heeft op jonge leeftijd MS gekregen en in 2014 hebben we met een vriendengroep mee gedaan aan deze ludieke manier om geld voor onderzoek naar MS bij elkaar te krijgen. Nu gaan we met een kleinere groep maar beslist niet minder gemotiveerd. Mocht u ons willen steunen, graag! Iedere euro is welkom!!
Op onze facebookpagina en online kunt u de link vinden maar u kunt ook hier op de woorden 'Klimmen tegen MS' klikken. Dan kun je heel eenvoudig doneren.
Groeigrafiek Y-nestje
Groeigrafiek Z-nestje
Groeigrafiek AA-nestje
